"Μια σύγχρονη ιστορία από το παρελθόν" της Ευαγγελίας Πέτρογλου

Με λένε Θεμιστώ. Δεν ξέρω αν έχετε ακούσει ποτέ το όνομα μου, δεν είναι και το πιο διάσημο στην Ελληνική μυθολογία. Είμαι η τελευταία σύζυγος του βασιλιά της Βοιωτίας Αθάμαντα, του πατέρα των γνωστών και μη εξαιρετέων Φροίξου και Έλλης. Α ναι, τώρα καταλάβατε. Και αυτό ακριβώς έχω πλέον βαρεθεί. Να με γνωρίζουν όλοι μέσω κάποιου άλλου, πιο γνωστού, πιο σημαντικού.
Είχα πάντα έναν ρόλο βοηθητικό. Να στηρίζω τον άντρα μου, τα ήθη και τους νόμους, να είμαι πάντα καλή, να σέβομαι. Θυμάμαι την τελευταία φορά που ο αγαπητός μου σύζυγος φώναξε όλη την οικογένεια του να φάμε μαζί και να τιμήσουμε τους θεούς. Ήρθαν όλοι τρομάρα τους.

Ο Σίσυφος με τη Μερόπη λίγο πριν φάει την τιμωρία του από τους θεούς είχαν μια έκφραση τόσο μα τόσο αλαζονική με το που μπήκαν στον προαύλιο χώρο που κόντεψα να βγάλω τα σωθικά μου από την αηδία. Το πόσο το ευχαριστήθηκα που τιμωρήθηκε τόσο σκληρά δεν χρειάζεται να σας το πω! Τρελάθηκα από τη χαρά μου. Καλά να πάθει που τόλμησε να με κοροϊδέψει για την εμφάνιση μου και να με σχολιάζει μπροστά στον άντρα μου. Δεν κατάλαβα δηλαδή. Πρέπει όλες να είμαστε καλλονές; 

Ο Κρηθέας με τα παιδιά του και την Τυρώ πραγματικά δεν με άφησαν σε ησυχία με το που πάτησαν το πόδι τους στο σπίτι. Καβγάδιζαν από μικρά τα δύο αγόρια του Κρηθέα, ο Πελίας και ο Αίσονας. Το έβλεπα εγώ ότι θα έχουν κακά ξεμπερδέματα και με τρόπο είπα στον Αθάμαντα να πει κάτι στον αδελφό του. Εις μάτην! Ούτε που με άκουσε πιωμένος καθώς ήταν και μουρμουρίζοντας το όνομα της πρώτης συζύγου του, της Νεφέλης. Αυτής που εγκατέλειψε τα παιδιά της και τα ζόρια που προκάλεσε τα τραβάω εγώ! Ώσπου ξέσπασε η έριδα μεταξύ τους και εγώ, που πλέον δεν ήμουν εν ζωή, έτριβα τα αποστεωμένα χέρια μου στον Κάτω Κόσμο. 

Αλλά ο πιο ενοχλητικός όλων ήταν ο Αίολος! Τέτοια έπαρση δεν είχε ούτε ο Σαλμωνεύς, ο οποίος σημειωτέον, είχε ήδη κατακεραυνωθεί πολύ καιρό πριν γνωρίσω τον Αθάμαντα. Βέβαια, τα χαμπέρια του τα είχα ακούσει. Και από εκεί συμπέρανα ότι έμοιασε του πατέρα του. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την τελευταία φορά που είδα τον Αίολο. Μετά έγινε ό,τι έγινε και ησύχασα μια για πάντα στον Κάτω Κόσμο παρέα με όσους αγαπώ. 

Μπήκε στο παλάτι λες και ήταν ο αρχηγός του Ολύμπου, ας με συγχωρήσουν οι θεοί! Με κοίταξε και αυτός σαν να ήμουν καμιά παρακατιανή, σαν να μην του γέμισα το μάτι για τρίτη σύζυγος του κανακάρη του και γύρισε το κεφάλι χωρίς να μου απευθύνει ούτε ένα στοιχειώδη χαιρετισμό. Που να συναγωνιστώ μια νύμφη στην ομορφιά και χάρη και μια πριγκίπισσα στα πλούτη της! Έκανα με την ευγένεια μου ό,τι μπορούσα να κάνω τον Αθάμαντα και το σόι του ευτυχισμένους. Αλλά φαίνεται πως όλοι τους είχαν την αλαζονεία και την έπαρση στο αίμα τους ως απόγονοι του Δευκαλίωνα και της Πύρρας και ως γνήσιοι Έλληνες. Το τελευταίο το αφήνω ασχολίαστο καθώς όλοι ξέρουμε τις μετέπειτα συνέπειες τέτοιων σκέψεων! Έχω ακούσει άλλωστε άπειρες ιστορίες τόσους αιώνες στον Κάτω Κόσμο.

Οπότε μπορείτε όλοι σας να φανταστείτε τι τράβηξα στη ζωή μου με τον Αθάμαντα όλα τα χρόνια που ήμασταν μαζί. Κι όχι πως φταίει απόλυτα η συμπεριφορά του άντρα μου. Γενικά, ήταν πολύ ευγενικός μαζί μου, αλλά ήταν άτολμος με τις γυναίκες και την οικογένεια του. Τυπικός Νεοέλλην θα λέγαμε χιλιετίες μετά! Εγώ όμως δεν άντεξα. Τη βραδιά που μου ανακοίνωσε ότι θα ερχόταν η Ινώ με τα παιδιά τους στο σπίτι μου να περάσουν τις καλοκαιρινές διακοπές τα έχασα! 

Και κατέστρωσα το σχέδιο μου. Έντυσα τα παιδιά μου στα λευκά και τα παιδιά της Ινούς στα μαύρα για να τα ξεχωρίζω στο σκοτάδι. Έτσι το βράδυ εκείνο μπήκα στον κοιτώνα τους και άρχισα μετά μανίας να μαχαιρώνω τα παιδιά της. Όταν τελείωσα, ένιωσα μια άγρια ηδονή να με κατακλύζει. Η ψυχή μου γέμισε μίσος και συνάμα μια εκστατική χαρά, που δεν είχα γευτεί ποτέ μου μέχρι τότε. Ώσπου έφεξαν οι θεοί τη μέρα…και τότε είδα τι συνέβη!

Η καρδιά μου ράγισε. Μια βουβή κραυγή πόνου πλημμύρισε τα σωθικά μου. Έσπασε θαρρείς η ψυχή μου σε άπειρα μικρά κομματάκια και σκορπίστηκε στα πέρατα του σύμπαντος. Αλλά δεν έφταιγα εγώ! Αυτή η σιχαμένη, η καταραμένη από θεούς και ανθρώπους Ινώ έφταιγε που άλλαξε τα ρούχα των παιδιών και με έβαλε να σκοτώσω τα παιδιά μου! Τι ήθελε και μπλέχτηκε στη ζωή μου; Τώρα τέλειωσαν όλα! Δεν έχει νόημα η ζωή για μένα. Θα πάω να τα συναντήσω και να τους ζητήσω συγγνώμη που τους αφαίρεσα τη ζωή… Όλα είναι έτοιμα. Ως αύριο δεν θα υπάρχω. Έχω δώσει σαφείς οδηγίες για την τέλεση της ταφής μου και αφήνω αυτό το γράμμα με τις σκέψεις μου και την τελευταία μου επιθυμία στον άντρα μου…

Αθάμαντα, για να ηρεμήσουν οι ψυχές μας θέλω να σκοτώσεις με το ίδιο μαχαίρι που αφαίρεσα τις ζωές των παιδιών μας την Ινώ. Αν δεν το κάνεις, σου υπόσχομαι να σε κατατρέχει η πιο σκοτεινή κατάρα που έχει κυριεύσει ποτέ άνθρωπο. Και εύχομαι να μη χρειαστεί να τη μάθεις ποτέ…

Συγγραφέας: Ευαγγελία Πέτρογλου - Σπουδάστρια Tabula Rasa