"Η αλλαγή" της Νίκης Σκουτέρη

Kι έσκυψε ο ουρανός κι ακούμπησε τα μαλλιά μου.

Μυρμήγκιασμα αισθάνθηκα στο χάδι του αυτό.

Γύρισα να χαμογελάσω μα χάθηκαν τα μάτια μου

Στ’ απέραντο γαλάζιο, στα  σχέδια των συννέφων.

Κι άπλωσα το βλέμμα μου στη σιγουριά της γης.

Στο πράσινο της ελπίδας, στα χρώματα των λουλουδιών.

Στο θρόισμα των φύλλων, στο πέταγμα των ζουζουνιών.

Γύρισα να χαϊδέψω την πεταλούδα της χαράς.

Μα κείνη πέταξε μακριά κοιτώντας με με λύπη.

Η γη αναθάρρεψε, με χάιδεψε στα μαλλιά.

Μυρμήγκιασμα αισθάνθηκα στο χάδι της αυτό.

Κι έμεινα σκεφτική στην ησυχία της ζωής.

Αέρας με σκαμπίλησε, τον άκουσα, τον είδα.

Ρίγος διαπέρασε το καλοφορεμένο κορμί μου

Και το μυαλό μου ξύπνησε, με διέταξε, με σήκωσε

Να ετοιμαστώ για μάχη με μένα νικητή!

Κι αποφασιστικά οπλίστηκα στρατιώτη πανοπλία

Και με το δόρυ μου το μυτερό να καρφώσω κάθε τι κακό.

Αρκετά υπέμεινα τόσον καιρό, σαπίλα μα και υποκρισία

Στο χέρι μου εφόρεσα τα γάντια της ελπίδας μα και της αισιοδοξίας.

Και να’ μαι τώρα πια εδώ μετά τόσον καιρό.

Κυλίστηκα, συνήθισα, γεύτηκα, ανησύχησα

Μετάνιωσα, λιγοψύχισα, βασανίστηκα μα αρνήθηκα

Το δηλητήριο το πικρό και με ελπίδα πια το στέμμα μου φορώ!

Συγγραφέας: Νίκη Σκουτέρη - Σπουδάστρια Tabula Rasa