«Ψευδαίσθηση» της Λίνας Βαλασσά

ΜΕΡΟΣ 1ο

Καθισμένη στην άκρη του γιαλού, αγνάντευα το απέραντο γαλάζιο.... Γλυκιά γαλήνη τύλιγε το
κορμί και την ψυχή. Μέχρι που έπεσε το μούχρωμα. Η ώρα που ο ήλιος έβαψε κόκκινα τα νερά και μια απαλή ομίχλη έριξε τα πέπλα της στα απέναντι βουνά.

Ένα καράβι φάνηκε από μακριά... Σκίρτημα! Ανάσα κομμένη!  Έρχεται...

Άρχισα να τρέχω κουνώντας τα χέρια. Μπήκα στο νερό. Μουσκεύτηκαν τα ρούχα. Πάγωσε το κορμί, αλλά εγώ έκαιγα ολόκληρη. Θα το φτάσω... Λίγο ακόμη και... το γκρίζο σύννεφο διαλύθηκε  καταπίνοντας μέσα του το καράβι, που έγραφε στην καρίνα του:" ΕΛΠΙΔΑ"!

ΜΕΡΟΣ 2ο

 

Στο απλό νησιώτικο δωμάτιο, με τα κούτσουρα να σιγοτρίζουν στο τζάκι, προσπαθώ να καταλάβω. Τυλιγμένη σφιχτά στο ζεστό μπουρνούζι, νιώθω ότι μπορεί και να τρελάθηκα

Πώς είναι δυνατόν να γυρίσει, αφού βρίσκεται στα σωθικά της θάλασσας; Κι όμως το είδα. Ήταν το καράβι του.

Λένε πως οι ψυχές γυρίζουν πίσω στους ανθρώπους που αγάπησαν πολύ. Κι εσύ μ' αγάπησες. Το ένιωσα ξανά όταν πριν λίγο αντίκρισα το θαλασσοδαρμένο σκαρί. Δε θα το πω πουθενά. Ίσως ο κόσμος με νομίσει τρελή. Όμως εγώ σ' ένιωσα όπως τότε...

Κι ας ήταν μια ψευδαίσθηση...

Συγγραφέας: Λίνας Βαλασσά - Σπουδάστρια Tabula Rasa