"Κάπου τόσο μακριά" της Ευαγγελίας Γραμματοπούλου

Δύο χέρια παγωμένα

σ' έναν άνθρωπο ζεστό, 

έμοιαζε σαν να' ταν ψέμα

το αντίο μας αυτό. 

 

Τα γαλάζια σου τα μάτια

έκλεισαν σε μια στιγμή,

κλείσαν και τα δυό σου χείλη

βυθιστήκαν στη σιωπή.

 

Θα' σαι τμήμα της καρδιάς μας

κι έτσι πάντοτε θα ζεις, 

μέσα απ' όσους σε θυμούνται

απ 'τα βάθη της ψυχής.

 

Η αμίλητη μορφή σου

που ‘ταν γνώριμα γλυκιά

και το ήρεμό σου βλέμμα

μας κοιτούσε σιωπηλά.

 

“Μη φοβάστε” υπονοούσε

“θα 'μαι πάντοτε καλά,

θα τυλίγουν τη μορφή μου

δυό φτερά αγγελικά.”

 

Θα'σαι τμήμα της καρδιάς μας

κι έτσι πάντοτε θα ζεις

μέσα απ' όσους σε θυμούνται

απ' τα βάθη της ψυχής.

 

Και ας έφυγες μια μέρα, 

αχ ψυχή ξεχωριστή! 

Πάντα θα' σαι στις ζωές μας

ανεκτίμητη μορφή. 

 

Θα ανήκουν σε εσένα

όλοι οι στίχοι κι ο ρυθμός, 

που μαζί τους ζωντανεύει 

και ένας λόγος σιωπηρός:

 

Θα' σαι τμήμα της καρδιάς μας

κι έτσι πάντοτε θα ζεις

μέσα απ' όσους σε θυμούνται

απ' τα βάθη της ψυχής.

 

Θα' σαι τμήμα του μυαλού μας

και της σκέψης συντροφιά... 

Κι η ψυχή σου ας γυρίζει 

κάπου τόσο μακριά.

 

Συγγραφέας: Ευαγγελία Γραμματοπούλου – Σπουδάστρια Tabula Rasa