"Συναισθηματικοί φόβοι" της Λαμ Θι Κιμ Φούνγκ

Ένα άδειο δωμάτιο με μόνη έξοδο μια σιδερένια πόρτα. Τί να παραμονεύει άραγε από πίσω;

Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι ότι βγαίνοντας θα με βουτήξουν και θα  φυλακίσουν σε ένα άλλο δωμάτιο, μια αιώνια φυλακή, χωρίς καμία πιθανότητα φυγής ή απελευθέρωσης.

Ανέκαθεν έπασχα από κλειστοφοβία,  οπότε ένα μικρό στενό δωμάτιο ήταν πάντα ο χειρότερος  εφιάλτης. Μια ανήλιαγη φυλακή,  όπου ο εγκλεισμός είναι ένα αέναο βασανιστήριο, και ο χρόνος μένει ακίνητος χωρίς καμία ελπίδα για ανθρώπινη επικοινωνία, ούτε καν βιβλία για να  συντροφεύουν την μοναξιά σου.

Για ένα δραστήριο άτομο σαν εμένα, είναι πραγματικό μαρτύριο να περιορίζεται σε ένα στενό δωμάτιο, να πιάνεσαι γιατί δεν έχεις που να πας και πως να σταθείς, να δοκιμάζεις όλες τις στάσεις και να είναι όλες άβολες, να περνάς σιγά-σιγά από την απραγία στην αποχαύνωση και στον λήθαργο, να χάνεσαι και να χάνεις το μυαλό σου στο τέλος.

Μένεις μόνος με τις σκέψεις σου, αναπολείς το παρελθόν, το αναβιώνεις ξανά και ξανά ώσπου κουράζεσαι. Μια λαχτάρα και μια νοσταλγία του να νιώσεις κάτι, οτιδήποτε. Να μετράς τα λάθη σου,  να αισθάνεσαι το  βάρος και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα για να επανορθώσεις γιατί δεν πρόκειται να ξαναβγείς από εκεί.

Να σε πιάνει απελπισία γιατί δεν πρόκειται να ξαναζήσεις καμμιά στιγμή με τους αγαπημένους σου, να γευτείς χρώματα, αρώματα, μουσικές, να νεκρώνουν  σιγά-σιγά όλες οι αισθήσεις σου. Να καταντάς ένας ζωντανός νεκρός.  

Ένας ζωντανός νεκρός. . .

Δεν υπάρχει  χειρότερος φόβος για μένα.

Συγγραφέας: Λαμ θι Κιμ Φουνγκ – Σπουδάστρια Tabula Rasa