"Το σμίξιμο μιας διαφορετικής παρέας" της Ευτυχίας Χαλκιά

Να ‘μαστε πάλι στο γνωστό στέκι στη σκιά της γέρικης καστανιάς με τη μεγάλη κουφάλα, στο δάσος του Σινού, η αρκούδα η κυρά Μαρή, το λυκάκι ο Μακ, το γουρουνάκι ο Φλούφη το χελιδόνι η Μιλού και η Νάγια, η άσπρη γάτα με τα πράσινα μάτια. Σμίξαμε και σήμερα για να πούμε τις περιπέτειές μας, τις αγωνίες μας, έτσι για να παρηγορηθούμε, να νιώσουμε λίγο καλύτερα.

«Τι  γίνεται κυρά Μαρή γιατί είσαι λαχανιασμένη» ρωτά το λυκάκι ο Μακ…

«Αχ, αχ τη γλύτωσα κι αυτή τη φορά από τους δύο κυνηγούς που στήνουν καρτέρι εδώ και μερικές μέρες στο δάσος μας. Έμαθα από τον αρκούδο τον Μπλακ ότι θέλουν να μας παγιδεύσουν και να μας στείλουν εσώκλειστους σε ένα μικρό δάσος όπου θα μας φροντίζουν θα μας ταΐζουν κανονικά και θα μας προσφέρουν την θαλπωρή και προστασία που δεν μπορούμε να έχουμε πάντα στο μεγάλο δάσος. Ναι, είναι αλήθεια ότι υποφέρουμε συχνά από έλλειψη καλής τροφής, κινδύνους από τα άγρια θηρία του δάσους και υπερβολικό ψύχος πριν πέσουμε στη χειμερία νάρκη. Ναι, όλα αυτά είναι σωστά αλλά εμείς θέλουμε να ζούμε ελεύθεροι έστω και με κίνδυνο και γι’ αυτό θα εξακολουθούμε να παλεύουμε:  ελευθερία, ελευθερία!»

«Ax  πόσο σε καταλαβαίνω καλή μου αρκούδα» είπε το λυκάκι ο Μακ και συνέχισε με τα δικά του παθήματα…» ο βοσκός με τα πρόβατα  προσπάθησε να με εγκλωβίσει με ένα δίχτυ  χωρίς να έχω κάνει  τίποτα κακό στο κοπάδι του, ούτε  έχω  πλησιάσει  τα πρόβατά του αλλά αυτός προσπαθεί επίμονα να μου κάνει κακό, γιατί, γιατί…».

«Έχεις δίκιο αγαπητό μου λυκάκι» είπε ο Φλούφη το γουρουνάκι κι άρχισε να εξιστορεί την περιπέτειά του…». Λοιπόν εγώ μετά από μια μεγάλη πλημμύρα έχασα την αγαπημένη μανούλα μου και τα τρία αδέρφια μου. Τριγυρνούσα μόνος και πεινασμένος έξω από μια πέτρινη καλύβα ώσπου με  βρήκαν οι ιδιοκτήτες της – μια γιαγιά με το γιό και τον εγγονό της  και μου πρόσφεραν στέγη και φαγητό στο χωράφι τους. Εκεί απέκτησα ένα φίλο, τον επτάχρονο Κυλιάν που με φρόντιζε με αγάπη. Μόλις γύριζε από το σχολείο του διπλανού χωριού πετούσε τη τσάντα του στη κουζίνα κι ερχόταν να παίξουμε λίγο μαζί. Τσαλαβουτούσε μαζί μου στα λασπόνερα, με χάιδευε, με τάιζε καρπουζόφλουδες  και μετά έφευγε ξεκαρδισμένος στα γέλια να πάει στη γιαγιά του που  φώναζε από την κουζίνα. ‘Όμως, ένα πρωινό  έρχεται  έντρομος ο Κυλιάν στο αχυρένιο σπιτάκι μου και μου ανακοινώνει τα κακά νέα που είχε ακούσει από τη γιαγιά του. Η οικογένεια προγραμμάτιζε να με προσφέρει με πατάτες στο φούρνο στο πανηγύρι του χωριού που θα γινόταν σε λίγες μέρες… Ο καλός μου  Κυλιάν  με  βοήθησε να δραπετεύσω  από το αχυρένιο σπιτάκι μου. Ακόμα θυμάμαι τη θλιμμένη φατσούλα του και τα δάκρυα που έτρεχαν από τα ματάκια του. Έκλαιγα κι εγώ κι αναρωτιόμουνα, γιατί τέτοια αδικία! Αχ πόσο τυχερός και ασφαλής  νιώθω τώρα  σε αυτή τη διαφορετική παρέα… Όλοι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε και να επιβιώσουμε φιλαράκια μου».

«Ναι ναι, έτσι είναι» είπε η χελιδόνα η Μιλού και πρόσθεσε «Κι εγώ φιλαράκια στάθηκα τυχερή. Είχα φτιάξει τη φωλιά μου στη γωνιά μιας οροφής στο μικρό οινοποιείο και χάνι λίγο πιο κάτω.  Εκεί γεννούσα τα χελιδονάκια μου, εκεί τα τάιζα  κι ήμουν ευτυχισμένη. Όμως μια μέρα, ένας μεθυσμένος  πελάτης του οινοποιείου που δεν του άρεσε το θέαμα προσπάθησε με ένα κοντάρι να καταστρέψει τη φωλίτσα μου. Ευτυχώς δεν πρόλαβε διότι όρμησαν τα παιδιά του ιδιοκτήτη, πήραν το κοντάρι κι έδιωξαν τον κακό άνθρωπο. Πόσο πόνεσα, πόσο τρόμαξα κι έψαχνα κάπου να πω τον πόνο μου.  Είμαι πολύ ευτυχισμένη που σας συνάντησα  και τα λέμε…

Η σειρά σου τώρα ομορφούλα  Νάγια, τι έπαθες εσύ ?

«Αχ αχ φιλαράκια. Μια χαρά ήμουν κι εγώ παρέα με το λυκόσκυλο τον Μάγκα στη φάρμα του Μάλκομ. Γάτα και σκύλος ήμασταν μονιασμένοι και χαιρόμασταν την αγάπη και φροντίδα του αφεντικού μας Μάλκομ. Αλωνίζαμε στο κτήμα όλη μέρα και το βράδυ κοιμόμασταν στα ξύλινα σπιτάκια μας.

Μια βροχερή νύχτα, με αστραπές βροντές και  αέρα, ένιωσα κάτι να προσπαθεί να με τραβήξει από το σπιτάκι μου. Με τρόμο αναγνώρισα την άγρια αλεπού της περιοχής. Ευτυχώς ο Μάγκας ξύπνησε άρχισε να γαυγίζει άγρια και η αλεπού απομακρύνθηκε.  Έτσι σώθηκα και το χρωστάω στο Μάγκα το αγαπημένο λυκόσκυλο. Χαίρομαι που σας συνάντησα στις βόλτες μου έξω από τη φάρμα και σύντομα θα σας φέρω και τον Μάγκα, να τα λέμε όλοι παρέα…»

«Ωραία, ωραία αναφωνήσαμε όλοι,  θέλουμε να μεγαλώνει η παρέα, να λέμε τα νέα μας, τις αγωνίες, τους φόβους μας. Βάλσαμο η καλή συντροφιά».

Συγγραφέας: Ευτυχία Χαλκιά - Σπουδάστρια Tabula Rasa