«Η Λευκούλα Ροζ και το παιχνίδι στο σπίτι της Καστανούλας» της Αθηνάς Βήχου

Είμαι η Λευκούλα Ροζ, η λευκή μικρή σοκολάτα με τη Ροζ κορδέλα που μένω στο
Σοκολατοχωριό. Θέλω λοιπόν να σας διηγηθώ τι συνέβη στο σπίτι της φίλης μου της Καστανούλας, της Καστανής σοκολάτας, που πήγα με την παρέα μου για να παίξουμε.

Ήταν Σάββατο απόγευμα στο Σοκολατοχωριό όταν μαζί με τις φίλες μου τη Λευκούλα Μωβ και τη Λευκούλα Μπλε, που έχουν πάρει τα ονόματα από διαφορετικά χρώματα κορδέλας που φορούν, πήγαμε στο σπίτι της Καστανούλας και χτυπήσαμε την πόρτα.

Η Καστανούλα, μια καστανή σοκολάτα, άνοιξε και μας υποδέχτηκε με ενθουσιασμό και μας πέρασε στο άλλο δωμάτιο όπου ήταν οι φίλες της δύο επίσης καστανές σοκολάτες. Έπειτα στάθηκε μπροστά σαν οικοδέσποινα που ήταν και μας ανήγγειλε:

«Προσέξτε μια στιγμή. Αυτή είναι η φίλη μου η Λευκούλα Ροζ μαζί με τις φίλες της και έχουν έρθει να παίξουμε»

Ξαφνικά στο δωμάτιο οι Καστανές σοκολάτες σταμάτησαν το παιχνίδι και κοίταζαν με απορία. Τότε ακούστηκε μια παράξενη φωνή από το μέρος τους.

«Δεν θέλουμε να παίξουμε μαζί τους γιατί είναι διαφορετικές  και δεν φορούν το ίδιο κόκκινο χρώμα φορέματος με μας» ψέλλισε.

Τότε εγώ πλησίασα και προσπάθησα να δώσω το τρενάκι που κρατούσα στην Καστανή σοκολάτα που μίλησε αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

«Δεν θέλω να πάρω τίποτα από σένα γιατί είσαι πολύ διαφορετική από μας» μου απάντησε.

Η Καστανούλα η οικοδέσποινα τότε πλησίασε και ζήτησε να γίνουμε όλοι μια παρέα και να παίξουμε όλοι μαζί δίνοντας σημασία μόνο στην καλή διάθεση που έδειξα.

Οι Καστανές σοκολάτες όμως τραβήχτηκαν προς τα πίσω και επανέλαβαν ότι εγώ η Λευκούλα Ροζ και οι φίλες μου δεν φορούσαμε κόκκινα φορέματα αλλά μόνο διαφορετικές κορδέλες.

Αυτό με έκανε να νοιώσω πολύ άσχημα και έτρεξα στην κουζίνα όπου ήξερα από την Καστανούλα  ότι υπήρχε ο χυμός φράουλας τον πήρα και τον έριξα επάνω μου και ζήτησα και από τις φίλες μου Λευκούλα Μωβ και Λευκούλα Μπλε να κάνουν το ίδιο.

«Με αυτόν τον τρόπο θα είναι σαν να φοράμε κόκκινο φόρεμα και δεν θα δείχνουμε πολύ διαφορετικές». Κι οι φίλες μου συμφώνησαν.

Μετά από αυτό εγώ και εκείνες μαζί έχοντας βαφτεί με το χυμό φράουλας, παρουσιαστήκαμε στις Καστανές σοκολάτες. Αυτές έβαλαν τα γέλια και ζήτησαν να μάθουν γιατί το κάνουμε αυτό. Τότε βγήκα μπροστά και απάντησα.

«Δεν  ήθελα να ήμαστε διαφορετικές, για  να μπορέσουμε να παίξουμε όλες μαζί»

Οι Καστανές σοκολάτες ένοιωσαν παράξενα και η οικοδέσποινα φίλη μου μετά από σκέψη πέρασε μπροστά και ανέφερε: «Φίλες μου δεν έχει νόημα να θέλουμε στην παρέα μας μόνο τους ίδιους με μας. Αυτό που έχει σημασία είναι η καλή διάθεση, η καλοσύνη που δείχνει ο ένας στον άλλο και αυτά που μπορεί να μοιραστεί ο ένας με τον άλλο».

Επίσης γυρίζοντας σε μένα είπε: «Δεν έπρεπε να ρίξετε σιρόπι φράουλας επειδή ντρεπόσαστε που δεν είστε ίδιες με τις άλλες. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι όλοι από τη μεριά τους έχουν κάτι να προσφέρουν».

Μετά από αυτό, οι Καστανές σοκολάτες μαζεύτηκαν και άρχισαν να μιλούν σιωπηλά μεταξύ τους. Κατόπιν έβγαλαν τα κόκκινα φορέματα και τα έδωσαν σε μένα και στις Λευκούλες φίλες μου. Τότε εγώ έβγαλα μαζί με τις φίλες μου τις κορδέλες και εκείνες τις φόρεσαν.

Μετά από αυτό γίναμε όλοι μια παρέα και αρχίσαμε το παιχνίδι γιατί καταλάβαμε ότι πιο πολλά είναι αυτά που μας ενώνουν από αυτά που μας χωρίζουν και από τότε ζήσαμε καλύτερα!

 Συγγραφέας: Αθηνά Βήχου - Σπουδάστρια Tabula Rasa