«Σα να κοκοξύπνησες, κυρ ποντικέ!»
«Ορεξη που την έχεις πρωϊνιάτικα, τί παραμονεύεις, σαν την ύαινα το κοτέτσι;»
«Δεν υπάρχει αμφιβολία, είμαι πιο όμορφη από εσένα».
Ο ποντικός έκανε ένα σάλτο και κρύφτηκε στο στάβλο, τη φοβότανε κιόλας την πονήρω. Σκέφτηκε και ξανασκέφτηκε, χίλιους κόμπους έκανε την ουρά του… κι αποφάσισε.
Με ψηφοφορία θα έληγε το θέμα. «Να έρθουνε τα ζώα να ψηφίσουνε».
Σίγουρη για τη νίκη της δέχτηκε.
Και ήρθανε τα ζώα…
Πρώτο ψήφισε το μουλάρι, «έχει φουντωτή και όμορφη ουρά η κυρά Μάρω» είπε και με το μπροστινό του πόδι έβαλε X στη μεριά της αλεπούς.
Το γουρούνι τινάχτηκε για να μπει στην αίθουσα. Λασπόναιρα πετάχτηκαν ολούθε, «μακάρι να είχα και εγώ τέτοια φουντωτή ουρά» είπε και ψήφισε για την ομορφιά της.
Παραπατώντας, έφτασε και ο γερο-τυφλοπόντικας. Δεν έβλεπε, είχαν περάσει και τα χρόνια... Θυμήθηκε όμως τα τόσα που είχε ζήσει και τις φορές που είχε και τους δυο απαντήσει.
X για τον ποντικό, είπε. «Εγώ δε βλέπω την ουρά, ούτε το πλουμιστό το χρώμα, μα βλέπω μέσα στην καρδιά και δεν ξεχνώ αιώνια».
Τελευταία, με αργά και σταθερά βήματα, πλησίασε η αγελάδα. Το χρώμα της κυρά Μάρως έμοιαζε με το δικό της… «θα υπερψηφίσω την κυρά αλεπού» μούγκρισε και έκανε να φύγει. Κόμπιασε. Στο νου της ήρθε η φιλενάδα της η «κοτούλα η πλουμιστή», στο τσακ είχε γλυτώσει από τα σαγόνια της κυρά Μάρως, θυμήθηκε. Γύρισε και με τη μουσούδα της έσβησε τον ψήφο της. X για τον ποντικό μούγκρισε και απομακρύνθηκε.
«3-2» ψέλλισε η Προεδρίνα, η κυρά κατσίκα, «σχεδόν ισοπαλία…», κι άμα μετρήσεις, όσους δεν ήρθαν, από φόβο στην πονηριά της κυρά Μάρως, κι εκείνους που μπορεί να άλλαζαν γνώμη, σαν την αγελάδα...
«ΝΙΚΗ για τον ποντικό», αναφώνησε.
Συγγραφέας: Ευγενία Γκιόκα - Σπουδάστρια Tabula Rasa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου