Μήπως ήρθε η ώρα να γράψεις τη δική σου ιστορία;

Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2024

"Δικαίωση" της Μαίρης Παπαδοπούλου, Μέρος Β'

4 μέρες μετά

Ο Αλκιβιάδης Αλιφραγκής οδηγείται στο γραφείο του αστυνομικού Κομνηνού, παρουσία 2
αστυνομικών. Του βγάζουν τις χειροπέδες. Κάθεται στην καρέκλα, εξοργισμένος.

- Περιμένω μια απάντηση για όλη αυτή την εξωφρενική ταλαιπωρία που υπέστη εξαιτίας σας αστυνόμε!

- Δυστυχώς δεν συμφωνήσατε να έρθετε οικειοθελώς όποτε αναγκαστήκαμε να σας φέρουμε με το ζόρι.

- Είναι δυνατόν να με κατηγορείτε για τον θάνατο της Αλεξάνδρας; Ζω στην Αυστρία εδώ και ένα χρόνο! Πώς θα μπορούσα να την σκοτώσω; Με τηλεπάθεια;

 - Αποτυπώματά σας βρέθηκαν στο μπουκάλι με τη στρυχνίνη που βρέθηκε στο κομοδίνο της Αλεξάνδρας Παντελιάδου. Για αυτό το λόγο εκδόθηκε ένταλμά σύλληψης εναντίον σας.

 Ο Αλκιβιάδης Αλιφραγκής πετάγεται από την καρέκλα του εξοργισμένος.

- Πώς είναι δυνατόν. Τι είναι αυτά που λέτε;

 Οι δύο αστυνομικοί τον συγκρατούν. Ο αστυνόμος Κομνηνός τους γνέφει να τον αφήσουν. Δείχνει στον Αλιφραγκή το εκτυπωμένο πόρισμα της εγκληματολογικής. Εκείνος κοιτάζει αποσβολωμένος.

- Κάποιο τεράστιο λάθος έχει συμβεί! Δεν έχω ακουμπήσει μπουκάλι με δηλητήριο στη ζωή μου! ‘Ήμουν στην Αυστρία και είχα να δω την Αλεξάνδρα ένα χρόνο. Και δεν είμαι δολοφόνος!

 Ο αστυνόμος Κομνηνός βγάζει από το πάνω συρτάρι ένα φάκελο. Τον ανοίγει και από μέσα βγάζει ένα ημερολόγιο. Το ανοίγει στη σελίδα 25 και το δείχνει στον Αλιφραγκή.

 - Αυτό είναι το ημερολόγιο της Αλεξάνδρας Παντελιάδου. Διαβάστε παρακαλώ τι γράφει στην σελίδα που σας έδειξα.

 Ο Αλιφραγκής παίρνει στα χέρια του το ημερολόγιο. Διαβάζει.

- Ο Αλκιβιάδης μου ζήτησε 10.000 ευρώ σήμερα. Τον ρώτησα τι τα θέλει. Να πληρώσει για μια επισκευή στο αμάξι μου είπε. Ξέρω ότι μου λέει ψέματα. Χθες που ήρθε τύφλα στο μεθύσι από το καζίνο τον άκουσα να λέει ότι έχασε 10.000 . Δεν θυμάται ότι μου το είπε χθες. Αυτά θέλει να πληρώσει. Αυτά που χρωστάει. Δεν θα του τα δώσω όμως. Τρέμει η καρδιά μου μήπως πάθει κάτι αλλά δεν θα πληρώνω έναν χαρτοπαίχτη και του το είπα... Ο Αλκιβιάδης σταματά, φανερά ενοχλημένος

- Συνεχίστε να διαβάζετε  του λέει ο αστυνόμος Κομνηνός...

-  Με είπε τρελή και σκύλα και με έπιασε από το λαιμό. Πήγε να με πνίξει! Έσφιγγε, έσφιγγε, συνέχεια. Αναγκάστηκα να προσποιηθώ ότι πέθανα για να ξεφύγω. Με άφησε έντρομος και έκανε πολλά βήματα πίσω. Άρχισα να βήχω. Έβαλα τα κλάματα. Έβαλε και αυτός τα κλάματα. Έπεσε στα γόνατα και με ικέτευσε να του δώσω τα χρήματα. ΄Ράγισε η καρδιά μου. Πήγε να με σκοτώσει, αλλά εγώ εξακολουθώ να τον αγαπώ. Τον πόνο του δεν τον αντέχω. Του έδωσα τα χρήματα. Και ας ξέρω ότι θα ζητήσει κι άλλα κι αλλά, κι άλλα.

 Ο Αλκιβιάδης Αλιφραγκής δίνει το ημερολόγιο στον αστυνόμο Κομνηνό.

- Δεν έγιναν τα πράγματα έτσι όπως τα περιγράφει. Μια ζωή μέσα στο δράμα και στην υπερβολή αυτή η γυναίκα! Τρέφεται από ιστορίες που φτιάχνει το μυαλό της! Μαλώσαμε ναι και πάνω στα νεύρα μου ίσως, ΊΣΩΣ, να έσφιξα τα χέρια μου λίγο παραπάνω στο λαιμό της, ασυναίσθητα. Δεν πήγα ποτέ να την πνίξω! Την αγαπούσα. 10 χρόνια ήμασταν μαζί!

- Κύριε Αλιφραγκή γιατί χωρίσατε με την Αλεξάνδρα Παντελιάδου;

O Αλκιβιάδης Αλιφραγκής καθαρίζει το λαιμό του.

- Ερωτεύτηκα μια άλλη γυναίκα.

- Και διεκδικήσατε όλη την περιουσία της συζύγου σας για να ζήσετε μαζί της;

O Aλιφραγκής πετάγεται και πάλι από την καρέκλα του.

- Δεν διεκδίκησα τίποτα! Τα σπίτια στα Βριλήσσια, στην Αμοργό και στη Σύρο ήταν όλα στο όνομά μου! Εκείνη μου τα έγραψε πριν τον γάμο μας! Δεν της το ζήτησα, εκείνη το έκανε από μόνη της! Μόλις της ανακοίνωσα ότι την αφήνω όμως, έβαλε τους δικηγόρους της να μου αφαιρέσουν κάθε δικαίωμα στα σπίτια αυτά. Και το κατάφερε!

- Για αυτό μετά πήγατε και σηκώσατε όλο το ποσό που υπήρχε στον κοινό τραπεζικό σας λογαριασμό, 40.000 ευρώ

- Κάπως έπρεπε να ζήσω κι εγώ δεν νομίζετε;

 - Κύριε Αλιφραγκή, όσο ήσασταν παντρεμένος με την κα Παντελιάδου, εργαστήκατε ποτέ;

- Ναι. Δηλαδή...προσπάθησα. Άνοιξα ένα μπαρ αλλά ήμουν άτυχος, δεν πήγε καλά. Χρεώθηκα μέχρι το λαιμό και...

- Για αυτό αρχίσατε τη χαρτοπαιξία, σε μια προσπάθεια να πληρώσετε τα χρέη σας.

- Είχα πει θα είναι για λίγο, αλλά κάθε φορά που έχανα έλεγα πρέπει να ξαναπαίξω να ρεφάρω.

- Η κυρία Παντελιάδου ήταν όμως εκεί για σας. Σας αγαπούσε.

- Ναι...με αγαπούσε.

- Εσείς όμως δεν την αγαπούσατε. Εσείς την παντρευτήκατε για τα λεφτά της, σωστά κ. Αλιφραγκή;

- Αυτό είναι ψέμα! Την αγαπούσα!

- Την αγαπούσατε τόσο ώστε απαιτήσατε να γράψει στο όνομά σας όλα τα σπίτια της για να την παντρευτείτε!

- Αυτό είναι ψέμα! Ψέμα!

Ο αστυνόμος Κομνηνός ανοίγει και πάλι το ημερολόγιο. Ψάχνει για μια συγκεκριμένη σελίδα. Την βρίσκει.

- Διαβάστε εδώ. Σελίδα 82.

 Ο Αλιφραγκής πιάνει διστακτικά το ημερολόγιο και πάλι στα χέρια του. Διαβάζει.

- Για να με παντρευτεί, μου ζήτησε να του γράψω το σπίτι στα Βριλήσσια, το σπίτι στην Σύρο και το σπίτι στην Αμοργό στο όνομά του. Και εγώ δέχτηκα. Δέχτηκα γιατί τον αγαπώ. Τον αγαπώ τρελά κα ας μη με αγαπά αυτός.  Πώς άλλωστε να με αγαπήσει έτσι όπως είμαι... Κοντή, χοντρή, αδύναμη, εύθραυστη... Αυτός περπατά και τρίζουν τα πατώματα... Ένας Άδωνης που έριξε το βλέμμα του σε μένα, την κοινή θνητή. Δεν παραπονιέμαι. Αγαπώ αρκετά και για τους δυο μας. Και δεν θα πάψω να ελπίζω ότι κάποτε θα με αγαπήσει και αυτός. Ποτέ δεν θα πάψω να ελπίζω...και να προσεύχομαι.

Ο Αλιφραγκής κλείνει με δύναμη το ημερολόγιο.

- Λέει ψέματα! Δεν την υποχρέωσα ποτέ να μου γράψει τα σπίτια...Μόνη της το έκανε! Σκαρφίστηκε αυτή την ιστορία γιατί πικράθηκε που την άφησα!

- Αν είχατε προσέξει την ημερομηνία θα είχατε δει ότι είχε γραφτεί 6 μήνες προτού την αφήσετε.

- Μα σας λέω δεν είναι αλήθεια! Από το κεφάλι της τα βγάζει είναι μυθομανής!

 Ο αστυνόμος Κομνηνός γνέφει στους αστυνομικούς.

-Φορέστε του χειροπέδες και οδηγήστε τον στο κελί 22. Κύριε Αλιφραγκή λυπάμαι αλλά κρίνω απαραίτητη την προφυλάκισή σας ως ύποπτο για το φόνο της Αλεξάνδρας Παντελιάδου.

- Αφήστε με ...είμαι αθώος σας λέω! Αθώος!

Οι αστυνομικοί οδηγού τον Αλιφραγκή έξω από το γραφείο του Κομνηνού.


Μια μέρα μετά.

Η Ελένη Ζαφειρίου μπαίνει στο γραφείο του αστυνόμου Κομνηνού.

- Παρακαλώ, καθίστε. Ευχαριστώ που ήρθατε..

 Κάθεται και χαμογελά βεβιασμένα.

- Ξέρετε, πρέπει να φύγω σύντομα. Η μητέρα μου είναι στην Πάτρα και η υγεία της δεν είναι καθόλου καλή.

- Εύχομαι περαστικά και καλή ανάρρωση.

- Σας ευχαριστώ, αλλά οι γιατροί δεν μου δίνουν πολλές ελπίδες. Πρέπει να γίνει εγχείρηση άμεσα και κοστίζει ακριβά.

- Κάπου 7000 ευρώ;

- Ναι. Πώς το ξέρετε;

- Είναι το ακριβές ποσό που σας μεταβίβασε ο κύριος Αλκιβιάδης Αλιφραγκής στο λογαριασμό σας στην Εθνική Τράπεζα, δυο μέρες μετά το θάνατο της Αλεξάνδρας Παντελιάδου.

Η Ελένη Ζαφειρίου χλομιάζει.

- Ήταν... Ήταν μεγάλη ανάγκη... δεν... δεν είχα που αλλού να απευθυνθώ. Του ζήτησα βοήθεια και μου την έδωσε, να είναι καλά ο άνθρωπος.

- Από την καλή του την καρδιά σας βοήθησε;

- Ασφαλώς. Τόσα χρόνια φρόντιζα την κα Αλεξάνδρα. Σχεδόν ζούσα στο σπίτι μαζί τους.

- Δηλαδή δεν είχε κάποιο απώτερο κίνητρο η βοήθειά του προς εσάς;

- Και βέβαια όχι! Μα τι εννοείτε; Δεν καταλαβαίνω.

- Αποκλείετε να ήθελε να σας ευχαριστήσει και για κάποιου άλλου βοήθεια;

-Σαν τι άλλου είδους βοήθεια;

- Για την παράνομη παροχή 9 mg στρυχνίνης ίσως;

 - Δεν...δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε.

- Εννοώ ότι εσείς προμηθεύσατε τον κύριο Αλιφραγκή με στρυχνίνη για να σκοτώσει την Αλεξάνδρα Παντελιάδου. Μόνο που η δόση των 9 mg που χορηγήσατε δεν ήταν θανατηφόρα.

 - Δεν έκανα τίποτα!

- Ήσασταν η μόνη που θα μπορούσε να έχει πρόσβαση στο δηλητήριο λόγω της επαγγελματικής σας ιδιότητας.

-  Δεν θα μπορούσα ποτέ να σκοτώσω την κα Αλεξάνδρα!

- Εκτός αν ήταν ο μόνος τρόπος για να πληρώσετε την εγχείρηση της μητέρας σας!

- Σας λέω δεν το έκανα εγώ!

- Μόνο που δεν υπολογίσατε σωστά τη δόση και δεν σκοτώσατε την Αλεξάνδρα Παντελιάδου. Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, ο θάνατος της προήλθε από ανακοπή και όχι από δηλητηρίαση.

- Η κυρία Αλεξάνδρα αυτοκτόνησε. Άφησε σημείωμα!

- Το σημείωμα μαζί με το μολύβι βρέθηκαν στο αριστερό της χέρι ενώ ή ίδια ήταν δεξιόχειρας. Που σημαίνει ότι κάποιος την ανάγκασε να γράψει το σημείωμα  - είναι ο δικός της γραφικός χαρακτήρας- και μετά της έβαλε χαρτί και μολύβι στο λάθος χέρι  γιατί βιαζόταν να φύγει.

- Δεν ξέρω τι λέτε...δεν καταλαβαίνω τι είναι αυτά που λέτε!

- Παραδεχτείτε την αλήθεια και σας υπόσχομαι να πέσετε στο μαλακά. Εντολές εκτελούσατε για να σώσετε τη μητέρα σας. Οι ένορκοι θα δείξουν επιείκεια!

- Δεν έχω να σας πω τίποτα!

- Παραδεχτείτε ότι βοηθήσατε τον Αλκιβιάδη Αλιφραγκή να σκοτώσει την Αλεξάνδρα Παντελιάδου για να σας δώσει χρήματα για την εγχείρηση της μητέρας σας!

- Δεν έχω να παραδεχτώ τίποτα!

- Σε 5 χρόνια το πολύ θα είστε έξω, σας το υπόσχομαι!

- Δεν έχω να σας πω τίποτα!

- Δεν υπάρχει λόγος να φοβάστε τον Αλκιβιάδη Αλιφραγκή! Δεν μπορεί να σας κάνει τίποτα, έχει ήδη προφυλακιστεί!

- Δεν φοβάμαι τον Αλκιβιάδη Αλιφραγκή, την Μυρτώ Παντελιάδου φοβάμαι!

Παύση.

Η Ελένη Ζαφειρίου ξεσπά σε κλάματα. Ο αστυνόμος Κομνηνός της φέρνει ένα ποτήρι νερό και περιμένει μέχρι να μπορέσει να μιλήσει.

- Η Μυρτώ μου έδωσε την εντολή να σκοτώσω την Αλεξάνδρα. Ήταν εμπόδιο στη σχέση της με τον Αλκιβιάδη. Είχαν σχέση 12 χρόνια, πριν ακόμα παντρευτεί την Αλεξάνδρα. Αυτή τον έπεισε να παντρευτεί την Αλεξάνδρα για να μπορέσει να βάλει χέρι στην περιουσία της. Η ίδια δεν μπορούσε  γιατί οι γονείς της την είχαν αποκληρώσει. Το σχέδιο ήταν να παντρευτεί ο Αλκιβιάδης με την Αλεξάνδρα για ένα χρόνο,  να πάρει όλη την περιουσία ο Αλκιβιάδης και μετά να εξαφανιστεί με την Μυρτώ. Ο Αλκιβιάδης όμως άνοιξε ένα μπαρ που τον γέμισε χρέη, και για να τα καλύψει, κατέφυγε σε χαρτοπαιχτικές λέσχες. Εκεί όμως εθίστηκε στο τζόγο με αποτέλεσμα να χάνει συνεχώς χρήματα και να αναβάλλεται συνεχώς η απόδρασή τους.  Παράλληλα, η Αλεξάνδρα που τον είχε ερωτευτεί τρελά προσπαθούσε να μείνει έγκυος για να τον κρατήσει κοντά της. Εκεί ήταν που  η Μυρτώ θόλωσε και αποφάσισε να τη βγάλει από τη μέση.. Φοβόταν όμως να το κάνει η ίδια., έτσι έβαλε εμένα. Εγώ δεν ήθελα με τίποτα να το κάνω, εγώ την αγαπούσα την κα Αλεξάνδρα, μου φερόταν υπέροχα. Ήταν όμως ο μόνος τρόπος να πληρώσω την εγχείρηση της μητέρας μου.. Έπρεπε να της βρω το δηλητήριο και το έκανα.  Βρήκα  στρυχνίνη αλλά επίτηδες χορήγησα μικρότερη δόση για να μην πεθάνει η κα Αλεξάνδρα.

- Τα αποτυπώματα του Αλιφραγκή πως βρέθηκαν στο μπουκάλι με τη στρυχνίνη;

 Η Ελένη Ζαφειρίου ανασαίνει βαριά.

- Μετά τη χορήγηση του δηλητηρίου η Μυρτώ νόμιζε ότι η Αλεξάνδρα είχε πεθάνει. Πήγε στην Αυστρία για να βρει τον Αλκιβιάδη - εκεί είχαν σκοπό να ζήσουν, αυτός έχτιζε σπίτι εκεί για αυτό ζούσε εκεί τον τελευταίο χρόνο - Έφτασε απροειδοποίητα και τον έπιασε στο κρεβάτι με μια μικρούλα. Έκανε μεγάλη σκηνή, μάλωσαν και χώρισαν. Για να τον εκδικηθεί, του έδωσε να κρατήσει το μπουκαλάκι με τη στρυχνίνη - δήθεν για να δει πώς ήταν. Αλλά στην πραγματικότητα για να πάρει τα αποτυπώματά του και να του χρεώσει το φόνο της Αλεξάνδρας. Γύρισε στην Αθήνα με το αεροπλάνο μέσα σε λίγες ώρες και άφησε επίτηδες το μπουκαλάκι στο σύνθετο για να το βρουν.

- Τα 7000 ευρώ μπήκαν στο λογαριασμό σου από το λογαριασμό του Αλκιβιάδη όμως

- Η Μυρτώ είχε όλους τους κωδικούς του. Αυτή το έκανε.

- Η ανακοπή της Αλεξάνδρας πώς προέκυψε;

H Ελένη κόμπιασε. Όταν άρχισε να μιλάει, τραύλιζε ελαφρά.

- Ήταν ακόμα ζωντανή όταν ήρθε η Μυρτώ στο σπίτι. Την άκουσε να μου λέει τι συνέβη. Δεν άντεξε η καρδιά της. Δεν θα συγχωρέσω ποτέ στον εαυτό μου αυτό που έκανα!

 Ο αστυνόμος Κομνηνός τηλεφωνεί σε έναν αστυνομικό ο οποίος έρχεται για να συλλάβει την Ελένη Ζαφειρίου. Στη συνέχεια ζητά από δυο άλλους αστυνομικούς να εκδώσουν ένταλμα σύλληψης για την Μυρτώ Παντελιάδου.

 ΤΕΛΟΣ

 

 Συγγραφέας: Μάιρη Παπαδοπούλου - Σπουδάστρια Tabula Rasa

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου