Μία φορά και ένα καιρό, στο κόσμο των
παραμυθιών, όλοι ήταν ανήσυχοι. Στο Μαγικό Δάσος, τα δέντρα εξαφανίζονταν. Είχε
πέσει κατάρα. Οι κάτοικοι του Μαγικού Δάσους, αποφάσισαν να συγκεντρωθούν για
να βρουν μια λύση. Στη συγκέντρωση, κάλεσαν και τη μητριά της Χιονάτης, τη
κακιά μάγισσα. Πίστευαν πως αυτή θα ήξερε πώς να εμφανίσει ξανά τα δέντρα.
Όμως η κατάρα
ήταν πολύ δυνατή και κανένας από τον κόσμο των παραμυθιών, δεν μπορούσε
να τη λύσει. «Τι θα κάνουμε;» είπε η Κοκκινοσκουφίτσα. «Τι φρούτα θα πηγαίνω στη
γιαγιά μου;» συνέχισε. Ένας από τους νάνους, φώναξε θυμωμένα «Και εμείς; Τι
ξυλοκόποι θα είμαστε δίχως δέντρα;», ενώ ο Πινόκιο τρομαγμένος είπε: «Και αν
κινδυνεύω και εγώ; Δεν θέλω να πεθάνω τόσο νέος».
Η κακιά μητριά ζήτησε να ησυχάσουν όλοι. Μόλις
ηρέμησαν, είπε: «Για να λυθεί η κατάρα, πρέπει κάποιος να πάει στο κόσμο της
πραγματικότητας». «Τι;» αναφώνησαν όλοι. Κανένας τους δεν ήξερε πως υπήρχε και
άλλος κόσμος εκτός από αυτόν που ζούσαν.
Η κακιά μητριά ήταν η μόνη που τον γνώριζε,
καθώς είχε βρεθεί παλιά εκεί. Τους είπε λοιπόν πως ο «κόσμος της
πραγματικότητας» δεν έμοιαζε με τον δικό τους κόσμο. Εκεί δεν υπήρχαν
παραμύθια, ούτε ήρωες, ούτε αστερόσκονη, παρά μόνο άνθρωποι που εργάζονταν για
να βγάζουν ολοένα και περισσότερα χρήματα. Ο ήλιος ήταν μικρότερος από αυτόν
στο παραμυθόκοσμο. Οι κάτοικοι του πραγματικού κόσμου, μετρούσαν την ευτυχία
τους με το χρήμα και όχι με τη αληθινή αγάπη.
«Ποιος θα πάει σε αυτό τον κόσμο;» ρώτησε ο
Κοντορεβυθούλης και η Σταχτοπούτα, η βασίλισσα του Μαγικού Δάσους απάντησε:
«Όποιος κληρωθεί». Η Χιονάτη, ήταν αυτή που κληρώθηκε. Έτσι, η Μυράνθη
επέστρεψε στο παλάτι και χρησιμοποιώντας το μαγικό της ραβδί, έστειλε την
Χιονάτη στο κόσμο της πραγματικότητας. Όταν έφτασε εκεί η Χιονάτη, πήγε, όπως
την είχε συμβουλέψει η μητριά της, στο «Woody», ένα εργοστάσιο
ξυλείας.
Φτάνοντας έξω από το εργοστάσιο, τρόμαξε από το
μέγεθος του. Όμως, είχε μια αποστολή να ολοκληρώσει και δεν θα τα παρατούσε
εύκολα. Μπήκε μέσα και ζήτησε δουλειά από τον υπεύθυνο. Δουλειά της θα ήταν να
διαλέγει τα γερά ξύλα από τα αδύναμα.
Ήταν η κατάλληλη δουλειά για την Χιονάτη. Για να
σπάσει την κατάρα, θα έπρεπε να φτιάξει διάφορα φρούτα από ξύλο. Την μέρα
εργαζόταν στο εργοστάσιο και τη νύχτα από τα ξύλα που ήταν για πέταμα, σκάλιζε
φρούτα, μανταρίνια, πορτοκάλια, μήλα κλπ.
Πέρασαν αρκετές μέρες για να φτιάξει τα ξύλινα
φρούτα που χρειαζόταν. Όταν ήρθε η ώρα για να επιστρέψει στον κόσμο της,
χρησιμοποίησε μαγική αστερόσκονη που είχε φέρει μαζί της. Στον κόσμο των
παραμυθιών, την υποδέχτηκαν όλοι με χειροκροτήματα και αγκαλιές. Η αποστολή της
είχε σχεδόν ολοκληρωθεί. Μόλις έφτασε στο Μαγικό Δάσος, έβγαλε από τη κάπα της
τα ξύλινα φρούτα και άρχισε να τα βάζει βαθιά στο έδαφος. Δίπλα της, οι εφτά
νάνοι έριχναν νερό και η νεράιδα Τίνκεμπελ έριχνε μπόλικη αστερόσκονη. Οι
υπόλοιποι κοιτούσαν προσεκτικά και προσευχόντουσαν για το καλό του τόπου τους.
Λίγη ώρα αργότερα, στη θέση των ξύλινων
φρούτων, εμφανίστηκαν νέα δέντρα. Όλοι ήταν πολύ χαρούμενοι και άρχισαν να
τραγουδούν από ευτυχία.
Συγγραφέας: Μαίρη Κάντα - Σπουδάστρια Tabula Rasa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου