"Με κώνειο…" της Αθανασίας Αλεξανδρίδη

Ο ντεντέκτιβ Νικόδημος κατέφθασε στη σκηνή εγκλήματος. Η ειδική ομάδα του έκλεισε με πλαστική ταινία την πόρτα του σπιτιού και ξεκίνησε την έρευνα. Εκείνος είχε άλλη δουλειά να κάνει. Έπρεπει να μάθει λεπτομέρειες από τη γυναίκα του θύματος, την Μαίρη Κουτράκη. Εκείνη είχε καλέσει στο τμήμα, λέγοντας πως ο άντρας της αυτοκτόνησε κόβωντας τις φλέβες του και της είχε αφήσει ένα σημείωμα. Η Μαίρη πήγαινε πάνω κάτω στο δωμάτιο και ο Νικόδημος έπρεπε να την ηρεμήσει πριν εξαφανίσει κάποιο στοιχείο πάνω στη σύγχυσή της. την έβγαλε έξω από το σπίτι και την ανέκρινε.

«Γύρισα στο σπίτι μετά τη δουλειά και τον βρήκα έτσι στην μπανιέρα, αστυνόμε μου» ψέλλισε σχεδόν η Μαίρη με τρεμάμενα χείλη.

«Μπορώ να δω το σημείωμα;» είπε με λίγη σιγουριά ο Νικόδημος.

Είχε αρχίσει να υποπτεύεται τη γυναίκα. Δεν τον κοιτούσε στα μάτια, η αναπνοή της ήταν αυνήθιστα γρήγορη και δάγκωνε συνεχώς τα χείλη της. όσο για το κλάμα της, είχε δει πολλές χήρες να κλαίνε ψεύτικα και η Μαίρη έμοιαζε με αυτές. Γρήγορα κρατούσε το σημείωμα στο χέρι του. Όσο το διάβαζε, ένιωθε τα μάτια της Μαίρης να κουνιούνται πέρα δώθε σα να περιμένει την αντιδράσή του. Το σημείωμα έλεγε πως δεν άντεχε άλλο τα οικονομικά του προβλήματα και αποφάσισε να φύγει. Ο Νικόδημος την ευχαρίστησε και την παρότρυνε να μείνει εκτός σπιτιού μέχρι να τελειώσουν την έρευνα. Η Μαίρη πισωπάτησε και αφέθηκε στον τοίχο του διαδρόμου.

Η ομάδα του Νικόδημου τον κάλεσε μέσα στο μπάνιο για να αντικρίσει το πτώμα. Το κορμί του ήταν πνιγμένο μέσα στο νερό της μπανιέρας, που πλέον ήταν κόκκινο. Το περίεργο της υπόθεσης ήταν πως κοντά στο θύμα δε βρέθηκε κάποιο αιχμηρό αντικείμενο, που να δικαιολογεί ότι αυτοκτόνησε στην μπανιέρα. Το άλλο που τον παραξένεψε ήταν το χρώμα του προσώπου του. Ήταν αρκετά μοβιασμένο, κάτι που δε φαινόταν να προήλθε από το κόψιμο των φλεβών. έψαξε να βρει τα ρούχα του αποθανόντος. Στο καλάθι των απλύτων βρήκε ένα λευκό πουκάμισο που μύριζε γυναικεία κολόνια και είχε ελαφρύ στίγμα από κραγιόν.

Ο ντεντέκτιβ Νικόδημος ήξερε που έπρεπε να ψάξει. Το γραφείο του θύματος ήταν γεμάτο με χαρτιά του. Συνέκρινε το γραφικό χαρακτήρα του γράμματος με εκείνον που έβλεπε στα χαρτιά του και δεν ήταν ο ίδιος. Φώναξε έναν αστυνομικό και του είπε να μην χάσει τη Μαίρη από τα μάτια του. Δεν έπρεπε να απομακρυνθεί από το κτίριο πριν σιγουρευτούν. Κατευθύνθηκε προς την κουζίνα. Στον κάδο υπήρχε φαγητό πεταμένο και στο νεροχύτη δύο ποτήρια κρασιού άδεια με ελάχιστες σταγόνες και δύο πιάτα άδεια και αυτά. Η ομάδα του τα συνέλεξε για ανάλυση. Ο αστυνομικός που είχε βγει να κοιτάει τη Μαίρη πλησίασε το Νικόδημο.

«Δεν ήταν στον διάδρομο» είπε με σκυφτό κεφάλι.

«Ψάξτε παντού. Εκείνη το έκανε» διέταξε αμέσως.

Λίγες μέρες αργότερα οι αναλύσεις των στοιχείων έδειξαν πως στο ένα ποτήρι υπήρχε ίχνος από κώνειο, καθώς και στο ένα πιάτο.

«Η Μαίρη Κουτράκη είχε ετοιμάσει δείπνο για τον σύζυγό της. Eίχαν επέτειο. Εκείνος γύρισε αργά και είχε άρωμα γυναικείο στα ρούχα του και κραγιον. Με ηρεμία τον προσκάλεσε να φάνε στην κουζίνα. Εκείνος πήγε να κάνει μπάνιο. Η Μαίρη από καιρό το είχε καταλάβει πως την απατούσε και για να φτάσει στο σημείο να έχει πάρει κώνειο, σημαίνει πως γινόταν κατά συρροή. Τα αρχεία μας δείχνουν πως έπαιρνε χάπια με χαρτί ψυχιάτρου. Έβαλε κώνειο στο πιάτο του. Έφαγαν και εκείνος σε λίγα δευτερόλεπτα έπεσε στο τραπέζι. Η Μαίρη τον κουβάλησε στο μπάνιο. Γέμισε την μπανιέρα και τον πέταξε μέσα. έκοψε τις φλέβες του με ένα ξυραφάκι και το πέταξε στα σκουπίδια της κουζίνας. Τον άφησε εκεί. Μας κάλεσε για βοήθεια. Ύστερα έγραψε το γράμμα, πέταξε το υπόλοιπο φαγητό στα σκουπίδια και καθάρισε τα πάτια. Έβρεξε το πρόσωπό της για να φαίνεται πως κλαίει. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε όλοι.» ανακοίνωσε στην ομάδα του ο Νικόδημος. «Πρέπει να την βρούμε. Δε θα είναι σε καλή κατάσταση.»

Η Μαίρη δε βρέθηκε ποτέ.

Συγγραφέας: Αθανασία Αλεξανδίδη - Σπουδάστρια Tabula Rasa