«Στενά παπούτσια» της Μαρίνας Πλούμπη

Μέρες περνούν και νύχτες σβήνουν

χωρίς να ξέρω τι θέλει η ψυχή μου.

Σκέψεις, φωνές, βρισιές και κλάμα

χωρίς να ξέρω γιατί το δράμα.

Αγάπη, φιλία, μισος, λατρεία

παντού αντίδρώ

να το χαλάσω προτού το βρω

Και προσπαθώ...

να διαχειριστώ, αυτό που νοιώθω μα δε μπορώ.

Συναισθήματα κρυμμένα

μες την ψυχή μου καλά θαμμένα.

Ανασφάλεια και εγωισμός

σαν δαίμονες τριγυρίζουν μες το μυαλό.

Πολλά τα χρόνια που περπατώ μα δεν αντέχω πια, γιατί πονώ.

Στενά παπούτσια όλη η ζωή μου, περιόρισα τη ψυχή μου.

Πόνος μεγάλος μέχρι τώρα,

μα πρέπει ν' ανέβω την ανηφόρα.

Παίρνω ανάσα, βγάζω παπούτσια και παίρνω φόρα!

Και σας δηλώνω αυτά που νοιώθω με τόσο πόθο!

Γελώ και κλαίω μπροστά σε όλους χωρίς πια σκέψη,

αν ο εγωισμός μου θα τ’ αντέξει.

Γιατί η ψυχή μου ξυπόλητη πια,

κινεί μυαλό, κινεί καρδιά.

Αυτή ειν’ η αλήθεια μου, αυτή είμαι εγώ.

Από παιδί το νοσταλγώ, να εκφραστώ χωρίς τη σκέψη και ενδοιασμό.

Και όλοι το βλέπουν τ' αληθινό

λάμπουν τα μάτια γιατί είμαι εγώ...

Συγγραφέας: Μαρίνα Πλούμπη - Σπουδάστρια Tabula Rasa