"Η καρυάτιδα" της Άννας Παπαδάκη

Εντάξει, τώρα εσείς νομίζετε οτι περνάω άσχημα.. οτι θέλω να γυρίσω στην Ελλάδα.. στις αδερφές μου! Σιγά!

Η ζωή στην Αγγλία με έχει κάνει διάσημη σε όλο τον κόσμο. Δε λέω οτι στην Ελλάδα δεν ήμουν, αλλά εδώ... αχ... όλοι μιλάνε για μένα! Έρχονται να με δουν, να με παρηγορήσουν... Βλέπω στα μάτια τους θαυμασμό για την περιπέτειά μου, συμπαράσταση για τον ξενιτεμό μου από την πατρίδα, κατανόηση για τον αποχωρισμό μου από τις αδερφές μου.. και μέσα μου γελάω! Τους κοροιδεύω!

Θέλω να τους φωνάξω «Περνάω υπέροχα!».

Στεναχωρήθηκα στην αρχή που με άρπαξαν έτσι άτσαλα.. κι αν μιλήσω για την ταλαιπωρία μου στο ταξίδι;.. πώς κατάφερα και έφτασα ολόκληρη και όχι σε χίλια κομμάτια, ούτε εγώ το ξέρω! Μας πέταξαν όλους μες την αποθήκη του πλοίου, ούτε να κρατηθούμε από κάπου, ούτε καν ένα ρουχαλάκι να μας προστατέψει λίγο! Κι αυτή η μυρωδιά της θάλασσας... να με ανακατεύει κάθε λίγο και λιγάκι!

Στην αρχή δεν ήξερα και τη γλώσσα.. δυσκολεύτηκα πολύ να καταλάβω τί ήθελαν από μενα... όταν, όμως, φτάσαμε και με έστησαν στο μουσείο; Mόνη μου; Mε όλα τα φώτα πάνω μου; Xωρίς τη γκρίνια και πειράγματα από τις αδερφές μου; Πα-ρά-δει-σος!

Οι απολαβές; Κάθε μέρα γυάλισμα, με τις κρεμούλες μου, τις συντηρήσεις μου, τα μπάνια μου... και χωρίς να κουβαλάω τίποτα στο κεφάλι μου, όπως στο Ερεχθείο!

Να πω και την αλήθεια μου, όμως;.. ο ήλιος της Ελλάδας μου λείπει πολύ!

Έμαθα, βέβαια, πριν λίγα χρόνια, οτι και οι αδερφές μου μπήκαν μέσα, σε μουσείο... αλλά είμαι σίγουρη, πως μετά από τόσα χρόνια ταλαιπωρίας θα έχουν ρυτιδιάσει οι καημενούλες μου!

Φανταστείτε, λέει, να γυρίσω... να μου αρχίσουν και οι πέντε τις ερωτήσεις... σαν να τις ακούω: «Πώς είναι το μουσείο εκεί;», «Πώς συμπεροφέρονται οι άνθρωποι;», «Καλέ, πώς έμεινες τόσο φρέσκια και όμορφη;»!

Μην ακούτε που παραπονιέμαι για τα κορίτσια μου, εννοείται οτι θα ήθελα πολύ να τις δω ξανά.. αλλά νομίζω οτι μια επίσκεψή τους στην Αγγλία, θα τους κάνει καλό! Πού να τρέχω τώρα εγώ;!

Κάθε τόσο, όποτε θέλει ένας πολιτικός της Ελλάδας να υψώσει λίγο το εγώ του και να πει οτι κάνει κάτι, έρχεται και μου λέει ψιθυριστά: «Θα προσπαθήσω να σε πάρω μαζί μου πίσω στην Ελλάδα, αλλά να ξέρεις οτι είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα». Εγώ κουνάω το κεφάλι... ξέρω... ξέρω οτι δεν πρόκειται να ασχοληθεί περισσότερο από αυτό που μου είπε!

Και στο κάτω-κάτω, πείτε μου, για ποιό λόγο να γυρίσω ξανά στην Ελλάδα πλέον;;;

Συγγραφέας: Αννα Παπαδάκη - Σπυδάστρια Tabula Rasa