"Κυριακή κοντή γιορτή" του Γιώργου Διαμαντάκου

Ε (Ελένη).    Πόσο μου αρέσει να ‘μαστε μαζί εδώ σ αυτό το σαλόνι.

Γ (Γιάννης).  Κι εμένα πολυαγαπημένη! Αν και μαζί σου, μου αρέσει κάθε μέρος αυτής της γης.

Ε.                 Είμαστε τόσο χρόνο μαζί και νοιώθω ότι επιτέλους ο χρόνος είναι με το μέρος μας πλέον. Όσο περνάει ο χρόνος, η αγάπη μου για σένα μεγαλώνει!

Γ.                 Και για μένα αγαπημένη! Πρώτη μου φορά νοιώθω να μη φοβάμαι τίποτα πιά! Ούτε το χρόνο που περνά! Η σχέση μας είναι κάτι πρωτόγνωρο, θα ‘λεγα και μοναδικό και δυσεύρετο!

Ε.                 Πράγματι! Λένε ότι η ευτυχία δεν κρατάει για πάντα. Κι όμως! Είμαστε μαζί τόσο χρόνο και νοιώθω ότι τελικά η ευτυχία μπορεί και να κρατάει για πάντα!

Γ.                 Μερικές φορές σκέφτομαι ότι μοιάζουμε! Στις επιθυμίες μας, στα θέλω μας, στα όνειρά μας. Ίσως εσύ να ‘σαι περισσότερο μετρημένη κι ίσως λιγότερο ενθουσιώδης από μένα. Κι αυτό όμως είναι όμορφο. Μια μικρή διαφορά.

Ε.                Ναι! Είμαι έτσι! Ίσως λόγω του φύλου μου. Χρειάζομαι περισσότερο χρόνο για να νοιώσω σιγουριά για τα πράγματα!

Γ.                Εγώ απ την αρχή της σχέσης μας, πετούσα στα σύννεφα! Τώρα όμως νοιώθω σαν να βλέπω κι εσένα δίπλα μου. Ναι! Δίπλα μου στα σύννεφα!

Ε.                Θυμάμαι ότι στην αρχή σε προσγείωσα κάποιες στιγμές. Ίσως αν ήμουνα εγώ ο άντρας στη σχέση μας, να ‘μουνα εγώ σαν εσένα κι εσύ σαν εμένα!

Γ.                Εντάξει, αν εννοείς ότι όταν σου ‘λεγα ότι νοιώθω μαζί σου σαν πιτσιρικάς, μου θύμισες ότι έχω περάσει τα εξήντα προ πολλού, ίσως ναι: με προσγείωσες.

Ε.                Κι εμένα με κάνεις και νοιώθω πολύ όμορφη και νέα. Απλά σκέφτηκα ότι κι εγώ έχω περάσει τα εξήντα και μου φαινότανε παράξενο να νοιώθω σαν μαθήτρια του σχολείου!

Γ.               Μήπως θα ‘πρεπε τώρα που πέρασε η πρώτη εβδομάδα πιά, μήπως λέω, μήπως ν' αρχίζεις να πιστεύεις κι εσύ, ότι όλο αυτό που ζούμε είναι αλήθεια;

Ε.              Πράγματι, την προηγούμενη εβδομάδα δε σε ήξερα καν! Δεν γνώριζα ότι υπάρχεις! Αλλά να σου θυμίσω, να σε προσγειώσω μάλλον, ότι δεν πέρασε ακόμη η πρώτη εβδομάδα της σχέσης μας!

Γ.               Εντάξει, έχεις δίκιο! Κι όμως αισθάνομαι ότι σε ξέρω από μικρό παιδί! Ας αφήσουμε λοιπόν να κυλίσει ο χρόνος. Την Τετάρτη σκεφτόμουνα να παντρευτούμε.

Ε.              Είδες; Είσαι τόσο παρορμητικός! Εγώ σε πρόλαβα όμως. Έχω κλείσει, έχω κανονίσει το γάμο μας πολύ αργότερα. Την άλλη Κυριακή θα γίνει ο γάμος μας αγαπημένε μου. Θα ‘μαστε ήδη δώδεκα μέρες, δώδεκα ολόκληρες μέρες τόσο αγαπημένοι!

Συγγραφέας: Γιώργος Διαμαντάκος - Σπουδαστής Tabula Rasa