"Χάσμα γενεών" της Αγγελικής Τσαμαλή

Πραγματικά θεωρώ ότι είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος για την ζωή του κάθε ανθρώπου, είτε τον μεγαλώνει και τον φροντίζει είτε όχι. Ακόμη και οι άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει σε ιδρύματα είτε υπάρχει περίοδος της ζωής τους που ψάχνουν και αναζητούν την βιολογική τους μητέρα, είτε μέχρι να λήξει της ζωή τους την σκέφτονται με οποιοδήποτε τρόπο μπορούν και ανάλογα με τα συναισθήματά τους κάθε φορά, είτε με θυμό είτε με νοσταλγία.

Όλα αυτά σκέφτομαι ή γράφω με τις ώρες και ευχαριστώ τη δική μου, που είναι δίπλα μου όπως και να την αντιμετωπίζω σήμερα που φλερτάρω με τα 30. Όμως είναι απίστευτο πώς αυτή η γυναίκα που με γέννησε, που την λατρεύω, που δεν μπορώ ούτε να σκεφτώ ότι θα έρθει μέρα που θα την χάσω, να με φέρνει στα όρια μου. Εκνευρίστηκα μαζί της μα περισσότερο με τον εαυτό μου, όταν κατάλαβα σε ενήλικη ζωή πόσα ψέματα μου είχε πει στην εφηβική μου ηλικία, για να προλάβει ανεπιθύμητες συμπεριφορές για εκείνη ή για το περιβάλλον. Πληγώθηκα όταν κατάλαβα πόσο σημαντικός ήταν για εκείνη ο κόσμος και το περιβάλλον γύρω μας. Στενοχωρήθηκα όταν κατάλαβα ότι προσπαθούσε να με αποτρέψει από λάθη και καταστάσεις που θα με πλήγωναν λέγοντας μου ψέματα και όχι την αλήθεια ή απλά να μου το απαγορεύσει. Σήμερα έχω να πω, πως φοβόταν την αντίδρασή μου, ήμουν το πρώτο της παιδί και η πρώτη της εφηβεία ως μάνα, δεν ξέρω. Φυσικά έφτασε μέρα της ενήλικης ζωής μου που μου το παραδέχτηκε ότι μου έλεγε ψέματα με την έκφραση: «Δεν ξέρεις να λες ψέματα γιατί δεν έχεις γίνει μανούλα ακόμα». Ένοιωσα χάλια, εκνευρίστηκα μαζί της, μαλώσαμε, δεν μπορούσα να καταλάβω πως είχε το θράσος και μου έλεγε: «ναι σου έχω πει ψέματα, πάντα σου έλεγα ψέματα για να κάνεις αυτό που θέλω εγώ και το επιθυμητό για την κοινωνία και όχι για σένα γιατί απλά δεν ήταν σωστό».

Σήμερα έχω να αναφέρω ότι δεν ήταν θράσος, αλλά θάρρος. Και ουσιαστικά μου έλεγε, ναι το έχω κάνει δεν έχεις γίνει ακόμη μανούλα, αλλά εγώ το έκανα για το κοινωνικό περιβάλλον, στερεότυπα βλέπεις. Μην το κάνεις εσύ…ζήσε τη ζωή σου, πες αλήθεια, έχε το θάρρος να απαγορεύσεις στα παιδιά σου, σε μια ηλικία που την χρειάζονται την απαγόρευση και εγώ θα είμαι εδώ η γιαγιά για να συνεχίσω να κάνω αυτό που ξέρω (ενδεχομένως λίγα ψεματάκια για να φοβηθούν, να προβληματιστούν ή ακόμη και να ακούσουν πιο εύκολα τη μαμά τους, τα εγγονάκια  μου).

~~~~~~~~~

Το κείμενο δραματοποιήθηκε για τις ανάγκες της παράστασης "Αγαπημένη μου μαμά" που έγινε στα πλαίσια της γιορτής της μητέρας, στις 10 Μαΐου 2015. 

"ΧΑΣΜΑ ΓΕΝΕΩΝ"

Κείμενο: Αγγελική Τσαμαλή

Σκηνοθεσία: Μαρτίνου Ελευθερία

Ερμηνεύει: Βέρα Δημητροπούλου