"Γιατί μαμά;" της Αναστασίας Παπά

Αγαπημένη μου μαμά,

Δεν ξέρω τι να πρωτοθυμηθώ από την ηλικία των παιδικών μου χρονών. Θυμάμαι όταν σηκωνόμασταν με την αδελφή μου τα Σάββατα στης 6 το πρωί και βλέπαμε παιδικά μέχρι να σηκωθείς και να μας πεις “γι’ αυτά ξέρετε να σηκώνεστε, για να πάτε σχολείο όχι’’.

Δεν θυμάμαι καλά-καλά πότε πρωτοφορέσαμε τις γόβες σου εγώ και η αδελφή μου. Τις φορούσαμε  και καμαρώναμε  μπροστά στον καθρέφτη σου, μετά  ανοίγαμε τις ντουλάπες σου και φοράγαμε τα μακριά σου φορέματα και παίζαμε τις κυρίες (χαχα) ακόμα γελάω. Τα τακτοποιούσαμε όπως τα είχες αλλά μας πρόδιδαν οι σκιές του μακιγιάζ και τα σπασμένα κραγιόν που αφήναμε πίσω μας μετά από το υποτιθέμενο μακιγιάζ μας.

Εσύ από μεριά σου πάντα φώναζες για τις χαλασμένες η μισοτέλειωνες πλέων σκιές και κραγιόν. Ακόμα θυμάμαι εκείνη την μέρα του ‘95 που είχα βάλει όλα τα κραγιόν σου και τις πούδρες σου, πάνω στο πρόσωπο μου. Αλλά δεν έβγαιναν από πάνω μου με τίποτα, τότε  πήρα το ξυραφάκι του μπαμπά και τα ξύρισα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πόσο είχα τρομοκρατηθεί όταν για να σας πούμε ποια από τις δύο μας το έκανε, μας είπατε ότι θα βγάλει τρίχες στο πρόσωπο όπως ο μπαμπάς. Θυμάσαι τότε που μαλώσαμε με την Μαρία και βάψαμε η μια τα ρούχα της άλλης με τέμπερες; Όταν το είδες κόντεψες να τρελαθείς. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την τιμωρία μας, βγάλαμε όλη την χρόνια με τα ρούχα λερωμένα από τέμπερα ένιωθα πολύ άσχημα που πήγαινα με τα βαμμένα από τέμπερα ρούχα στο σχολείο.

Θέλω να ξέρεις ότι σε ευχαριστώ πολύ που κατάφερες να με μεγαλώσεις μέχρι την ηλικία των 11 χρονών μου αλλά δεν πρόκειται ποτέ να σου συγχωρέσω ότι από ‘κει και έπειτα με έδωσες στην γιαγιά και στην θεία (αδελφή της γιαγιάς) για να «είμαι καλύτερα όπως είπες». Εγώ είχα ανάγκη από την παρουσία και την αγκαλιά σου απλά. Με ενόχλησε παρά πολύ που σε έβλεπα ένα Σαββατοκύριακο το μηνά, και μεγάλωσα χωρίς εσένα, χωρίς να μπορώ να σου εκμυστηρευτώ τίποτα. Πιστεύω πλέον πως ότι έγινε τότε με έκαναν καλύτερο άνθρωπο και αυτό που έχω αποκομίσει είναι ότι ποτέ δεν θα αφήσω τα παιδιά μου να μεγαλώσουν χωρίς την παρουσία μου, ακόμα και αν τύχη κάποτε να χωρίσω με τον άντρα μου, όπως εσύ με τον μπαμπά.

~~~~~~~~~

Το κείμενο δραματοποιήθηκε για τις ανάγκες της παράστασης "Αγαπημένη μου μαμά" που έγινε στα πλαίσια της γιορτής της μητέρας, στις 10 Μαΐου 2015. 

"ΓΙΑΤΙ ΜΑΜΑ;"

Κείμενο: Αναστασία Παπά

Σκηνοθεσία: Μαρία Κούτσου – Ευγενία Σάλτα

Ερμηνεύει: Ελβίνα Ευφραιμίδου