Σαν έμβρυο ήμουν σε απόλυτη ταύτιση μαζί σου. Ανέπνεα γιατί ανέπνεες. Ζούσα
γιατί ζούσες.
Όταν με γέννησες, σοκαρίστηκα γιατί τελικά είμασταν δύο ξεχωριστά σώματα
και όχι ένα όπως νόμιζα.
Βγήκα στο έντονο φως και φοβήθηκα. Σε είχα ανάγκη κάθε λεπτό. Αν μπορούσα
θα ήμουν κρεμασμένη επάνω σου συνέχεια:
Να σε μυρίζω, να σε αισθάνομαι, να σε κοιτάζω...
Σαν νήπιο, πήρα λίγο τα πάνω μου: μίλησα, περπάτησα και ανακάλυπτα τον
κόσμο συνεχώς. Δεν σε είχα τόσο ανάγκη όπως πριν και σε ξεχνούσα συχνά. Ήμουν
πολύ απασχολημένη με τις νέες δεξιότητες μου.
Σαν παιδί, άρχισα να γίνομαι ανεξάρτητη πια. Έτρωγα μόνη μου, ντυνόμουν
μόνη μου και εξυπηρετούσα εύκολα κάθε μου ανάγκη. Αυτό με έκανε να νιώσω
δυνατή. Κάπου εκεί άρχισα να σε απαρνιέμαι μανούλα μου.
Σαν έφηβη, έκανα και εγώ την επανάσταση μου. Έβρισκα ''εχθρούς'' εκεί που
δεν υπήρχαν. Νόμιζα πως μου πήγαινες κόντρα. Διεκδικούσα την αυτονομία μου και
την ανεξαρτησία μου. Τσακωνόμουν συχνά μαζί σου για τα πιο απλά πράγματα. Είχα
τόση ενέργεια και ξεσπούσα διαρκώς.
Ενήλικη πια, όλα έχουν αλλάξει. Η ωριμότητα, οι εμπειρίες και η σκληρότητα
του κόσμου, με βοήθησαν να αναγνωρίσω τον φύλακα άγγελο μου: Εσένα.
Εσένα, που είσαι πάντα εκεί να με προστατεύεις.
Εσένα, που έχεις πάντα ανοικτή και ζεστή την αγκαλιά σου για χάρη μου.
Εσένα, που η αγάπη σου πάντοτε με πλημυρίζει τρυφερά σε κάθε μου αναπνοή.
Μανούλα μου, είσαι η πιο γλυκιά σκέψη στην καρδιά μου. Σ΄ευχαριστώ για όλα,
σ΄αγαπώ.
~~~~~~~~~
Το κείμενο δραματοποιήθηκε για τις ανάγκες της παράστασης "Αγαπημένη μου μαμά" που έγινε στα πλαίσια της γιορτής της μητέρας, στις 10 Μαΐου 2015.
"Η ΜΑΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ
ΜΟΥ"
Κείμενο: Κατερίνα Ξενάκη
Σκηνοθεσία: Μαρία Κούτσου
– Ευγενία Σάλτα
Ερμηνεύει: Πελαγία
Μπεκιάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου