“Μαμά Χαρούλα” του Στέφανου Νικηταρα

Τώρα εσείς θέλετε να σας μιλήσω για την μάνα μου, την Χαρούλα. Αμ έλα που εγώ δε θέλω. Γιατί από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω; Ότι από μικρό παιδί με έκανε ρεζίλι με το γέλιο της. «Ο γιος μου κατουριόταν μέχρι τα 10 του, χαχαχαχαχαχα» μπροστά σε όλη την γειτονιά. «Ο γιος μου έβγαλε χνούδια και τα αποκαλεί μουστάκι, χαχαχαχαχαχα». «Ο γιος μου βρήκε κοπέλα. χαχαχαχαχα».

Τι άλλο θέλετε να σας πω; Ότι στην πρώτη λυκείου ζήτησα άδεια από το σχολείο για να πάω σε μια πορεία και, όταν της τηλεφώνησαν για να δώσει άδεια, εκείνη νόμιζε ότι θα πήγαινα πορεία στο βουνό; 

Ότι με έστειλε ένα ολόκληρο καλοκαίρι σε μοναστήρι με έκφυλες πεντηκοστιανές καλόγριες για να πάει να αναζητήσει τα ίχνη του Δαλάι Λάμα στο Περού; Ναι, καλά ακούσατε. Εκεί στο Περού τα αναζήτησε τα ίχνη του Δαλάι Λάμα! Και τελικά μου γύρισε με “selfie” με φυλές του Αμαζονίου.

Αυτή τα πήγε τα ταξιδάκια της. Όταν εγώ θέλησα να πάω με την κοπέλα μου να δούμε την Βενετία ρε αδελφέ, η μάνα αμέσως: «Αποκλείεται. Δεν θα ανέβεις στην σκοτώστρα. Άσε που δεν πίστεψα ποτέ στα αλήθεια ότι πέθανε ο Μπιν Λάντεν. Ο κίνδυνος είναι ακόμα ορατός». Την αγνόησα κι εγώ και πήγα χωρίς να την ρωτήσω. Μόλις γύρισα σπίτι, μου χαμογέλασε με ένα σαρδόνιο χαμόγελο και κάτι έκρυβε πίσω από την πλάτη της. «Γιόκα μου, τι είναι κόκκινο και σου χαλάει τα δόντια;». «Η τσίχλα;» σκέφτηκα εγώ. «ΕΝΑ ΤΟΥΒΛΟ» απάντησε και μου έσπασε τον κυνόδοντα λυσσασμένα.

Αλλά έμεινε εκεί; «Μαμά, θα ξεκινήσω μαθήματα δημιουργικής γραφής». «Α, τέλεια ιδέα, θα έρθω κι εγώ.» «Όχι, δεν θα ‘ρθεις» «Ναι, θα έρθω» «Όχι, δεν θα έρθεις» «Εντάξει, και πού θα βρεις τα λεφτά;» «Καλά, έλα, αλλά υπό έναν όρο: Δεν θα πεις σε κανέναν ότι είσαι μάνα μου» «Δεκτόν». «Και δεν θα σταματάς το μάθημα κάθε τρεις και λίγο για να μιλήσεις στο κινητό με την Μόνικα για το νέο φόρεμα της Τζούλιας Αλεξανδράτου» «Καλέ πού την θυμήθηκες αυτή;» Ωραία απάντηση…

Και τελικά, να σου την να σταματάει στην μέση το μάθημα για να μου βάλει το μπουφάν μου μην κρυώνω. Και να σου την να κάνει check-in στο φεισμπούκ στο tabula rasa κάθε Τρίτη.  

Ακούτε εκείνη που χαχανίζει στην πρώτη θέση; Αυτή είναι η μάνα μου. Και δεν την αντέχω πια. Θέλω μία μαμά από εκείνες που μαγειρεύουν, βλέπουν Φώσκολο και πλέκουν. Την δικιά μου όποιος την θέλει, δέχομαι ανταλλαγή με cbr.

 ~~~~~~~~~

Το κείμενο δραματοποιήθηκε για τις ανάγκες της παράστασης "Αγαπημένη μου μαμά" που έγινε στα πλαίσια της γιορτής της μητέρας, στις 10 Μαΐου 2015. 

"ΜΑΜΑ ΧΑΡΟΥΛΑ"

Κείμενο: Στέφανος Νικηταράς

Σκηνοθεσία: Μαρίνα Μπασδέκη

Ερμηνεύει: Στάθης Γεωργόπουλος