"Η Σταχτοπούτα" της Αθανασίας Αλεξανδρίδη

Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα! Όμως τα παραμύθια συνεχίζονται, όπως όλοι ξέρουμε ή μπορούμε να φανταστούμε. Εγώ, λοιπόν, γνωρίζω τι έγινε μετά και γι’ αυτό θα σας πω.

Η σταχτοπούτα και ο πρίγκιπας, αφού παντρεύτηκαν και έκαναν μια φαντασμαγορική δεξίωση, ανέβηκαν πάνω στο άσπρο άλογο και έφυγαν μακριά για ταξίδι του μέλιτος. Μακριά, σε ένα μαγευτικό μέρος πέρα από τα σύνορα του βασιλείου, οπού εκεί δεν είχαν την ιδιότητα του πρίγκιπα και της  πριγκίπισσας, αλλά ήταν ένα ερωτευμένο ζευγάρι που έζησε λίγες μέρες ξεγνοιασιάς και ελευθερίας. Οι μέρες πέρασαν και το πριγκιπικό ζευγάρι έπρεπε να γυρίσει πίσω στις υποχρεώσεις του.

Ο πρίγκιπας έλειπε συχνά από το σπίτι λόγω πολλών υποχρεώσεων και η πριγκίπισσα έμενε στο σπίτι και τον περίμενε κάθε βράδυ να γυρίσει για να δειπνήσουν μαζί. Η πριγκίπισσα, όμως, δε μπορούσε να ξεχάσει τις παλιές της συνήθειες και καθάριζε όλο το σπίτι μόνη της χωρίς να αφήνει κανέναν από το προσωπικό του παλατιού να την βοηθήσει. Έγινε μανιακή με τη καθαριότητα και κάθε μέρα έτριβε τις σκάλες, τα πατώματα και τους πολυελαίους. Και όχι μόνο αυτό αλλά και όταν γυρνούσε ο πρίγκιπας στο σπίτι τον έβαζε να πατάει πάνω σε πατάκια για να μη λερώνει και είχε την απαίτηση να την βοηθάει στις δουλειές τα σαββατοκύριακα που είχαν και οι δύο ελεύθερο χρόνο. Οι τσακωμοί, φυσικά, ήταν ατελείωτοι και τότε το παλάτι γέμιζε θλίψη. 

Υπήρχαν και εποχές που το ζευγάρι μόνιαζε και τότε η αγάπη τους γινόταν πιο δυνατή από ποτέ και το παλάτι γέμιζε χρώματα και μουσικές και πάλι. Σε μια από αυτές τις περιόδους ήταν που η πριγκίπισσα έμεινε έγκυος και γέννησε ένα πανέμορφο αγοράκι, που έμελλε να συνεχίσει τη πριγκιπική γενιά. Όπως ήταν φυσικό, η πριγκίπισσα από τη γέννα πάχυνε και άρχισε να ασχολείται όλο και πιο πολύ με την καθαριότητα και τη φροντίδα του παιδιού της, κάτι που έκανε τον πρίγκιπα να ζηλέψει και να θυμώσει. Δεν είχε πια ερωτική έλξη γι’ αυτή και στο παλάτι κυριαρχούσε μια μιζέρια. Ο πρίγκιπας έλειπε όλο και πιο πολλές ώρες από το παλάτι και άρχισε να μπεκροπίνει για να ξεχάσει την επιπολαιότητα που είχε κάνει και είχε επιλέξει για γυναίκα του την Σταχτοπούτα, την οποία δεν ήξερε παρά μόνο μια μέρα τότε. Είχε βρεθεί με γυναίκα, παιδί και πολλές υποχρεώσεις, κάνοντάς τον να αναπολεί τις ξέγνοιαστες εποχές του ως νεαρός πρίγκιπας.

Τα χρόνια πέρασαν και το μικρό κάποτε αγοράκι του πριγκιπικού ζευγαριού είχε φτάσει σε ηλικία γάμου. Έτσι διοργάνωσαν ένα βασιλικό χορό, ώστε να βρει την κατάλληλη γυναίκα που θα παντρευόταν. Όπως ήταν, άλλωστε, και παράδοση της οικογένειας, προσκλήσεις μοιράστηκαν σε όλες τις κοπέλες του βασιλείου, οι οποίες άρχισαν να καταφθάνουν στο παλάτι. Εκείνη τη βραδιά το παλάτι ξαναζωντάνεψε για λίγες ώρες και όλα ήταν ονειρικά. Βέβαια, το ζευγάρι ήταν φανερά απομακρυσμένο όσο κι αν προσπαθούσε να μη το δείξει.

Την επόμενη μέρα, όταν έκατσαν όλοι στο τραπέζι να δειπνήσουν, ο νεαρός γιός του ζευγαριού ανακοίνωσε πως είχε βρει την κατάλληλη που θα έπαιρνε για γυναίκα του. Όμως δεν ήξερε ποια ήταν και το μόνο στοιχείο που είχε για να την βρει ήταν ένα γοβάκι που είχε πέσει από τη νεαρή κοπέλα. Το πριγκιπικό ζευγάρι, τότε, ξαφνιάστηκε, όμως δεν εμπόδισε το γιό του να ξεκινήσει την αναζήτησή του. Κι έτσι και έγινε! Ο γιός τους βρήκε την φτωχή και νεαρή γυναίκα στην οποία άνηκε το γοβάκι και την παντρεύτηκε.

Η οικογενειακή πλέον αυτή παράδοση έμελλε να συνεχιστεί, χωρίς κανείς να ξέρει αν η κατάληξη των ζευγαριών θα ήταν η ίδια. Όσο για την κακιά μητριά και της αδερφές της Σταχτοπούτας κανείς δεν έμαθε ποτέ τίποτε! Κι ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί μάλλον χειρότερα!

Συγγραφέας: Αθανασία Αλεξανδρίδη - Σπουδάστρια Tabula Rasa