"Η Καραντίνα" της Ορτανσίας Πέτρογλου, Μέρος 'α

«Έπλυνες τα χέρια σου, Μάριε;» ούρλιαξε σχεδόν στο αυτί του η γυναίκα του σε απόσταση μερικών εκατοστών και λίγο πριν της πιάσει τα χέρια.

«Πέρασαν τόσες μέρες και ακόμα να το συνηθίσω, Τούλα μου» αγανάκτησε με τον εαυτό του.

«Πήγαινε πλύσου, όπως μας έχουν πει οι ειδικοί και ξαναβρισκόμαστε. Ως τότε θα βάλω τις ειδήσεις στην τηλεόραση μήπως υπάρχει κανένα νεότερο για τον ιό».

Αγαπητοί συμπολίτες μου,

Κάντε υπομονή. Βρισκόμαστε στην ογδοηκοστή όγδοη μέρα ολικής καραντίνας και ο ιός δεν λέει να κοπάσει. Ακολουθήστε τις οδηγίες των γιατρών και θα βγούμε αλώβητοι. Ευτυχώς δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτόν τον αγώνα. Μία-μία χώρα του εξωτερικού έπεσε στα δόντια του ιού που δημιουργήσαμε. Μία φορά και εμείς οι Τριαινοί αποφασίσαμε να βγούμε από το καβούκι μας και να δείξουμε τα νύχια μας και την πατήσαμε από τον ιό που κατασκευάσαμε για τους εχθρούς μας, τους Ποσειδώνιους. Μπορεί να έχουμε υποστεί και εμείς τις συνέπειες του σχεδίου μας, αλλά τελικά ο ιός έφτασε στον προορισμό του.

Σας ευχαριστώ που σε όλο αυτό είστε δίπλα μου!

«Είπαν κάτι οι ειδήσεις;» φώναξε από το μπάνιο ο Μάριος.

«Μπα, το ίδιο μαγνητοσκοπημένο διάγγελμα του Κυβερνήτη έδειξαν που μας δείχνουν τις τελευταίες εβδομήντα μέρες από την στιγμή της ανακοίνωσης της ολικής καραντίνας. Ίδια λόγια, ίδιο πουκάμισο, ίδια γραβάτα, ίδιο χτένισμα. Βαρέθηκα να το ακούω» κουράστηκε η Τούλα.

«Εγώ είμαι έτοιμος. Εσύ;»

«Πλένω τα χέρια μου και έρχομαι. Πρώτα, όμως, θα στείλω μήνυμα ότι πάω στο μπάνιο».

«Πάω να δω ποιος είναι» είπε ο Μάριος και κινήθηκε προς την εξώπορτα, η οποία δεν υπήρχε καθώς η τελευταία υγειονομική οδηγία της Κυβέρνησης ήταν να βγει η πόρτα από όλα τα σπίτια για να μην υπάρξει καμία πηγή μικροβίων από το σπρώξιμο με τα πόδια ή τους αγκώνες.

«Καλημέρα σας, κύριε Ιόπουλε, ορίστε το πρόστιμο των δύο χιλιάδων ευρώ επειδή δεν στείλατε μήνυμα για την μετακίνηση σας προς το μπάνιο σας και τέσσερις χιλιάδες ευρώ από το μπάνιο στα υπόλοιπα μέρη του σπιτιού» είπε μία αντρική φωνή πίσω από την ολόσωμη χακί φόρμα προστασίας από τον ιό και την ειδική μάσκα.

«Μα γιατί τέσσερις χιλιάδες επειδή έφυγα από το μπάνιο;»

«Επειδή χρησιμοποιήσατε το νερό χωρίς την άδεια μας. Μιας που βρισκόμαστε εδώ δώστε αυτό το πρόστιμο στη γυναίκα σας. Είναι μόνο πέντε χιλιάδες ευρώ γιατί άνοιξε την τηλεόραση χωρίς να στείλει μήνυμα στο κέντρο μας. Πρέπει να καταλάβετε κύριε Ιόπουλε ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο και είναι πολύ σημαντική η συμβολή όλων μας για να επέλθει η ηρεμία».      

«Ποιος ήταν, αγάπη μου;»

«Η Επιτροπή Διαχείρισης Κρίσεων και Πόρων, η γνωστή ΕΔΚΠ. Μας έφερε τα καινούργια μας πρόστιμα. Πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί με τις κινήσεις μας, ταλαιπωρούμε την Επιτροπή».

«Έχεις δίκιο. Η Κυβέρνηση μας δεν το κάνει για να μας τιμωρήσει ή να εισπράξει λεφτά, το καλό μας θέλει. Βέβαια, από την άλλη πως και είχαμε προλάβει πριν το ξέσπασμα του ιού να πουλήσουμε το κτήμα και έτσι μπορούμε να πληρώνουμε τα πρόστιμα».

«Μην ξεχνάς, γλυκιά μου Τούλα, ότι ο ίδιος ο Κυβερνήτης μας δίνει πενήντα ευρώ το μήνα σε κάθε πολίτη για να μπορεί να ζήσει. Τελοσπάντων. Πάμε στα δικά μας;  Έτσι όπως σε βλέπω είσαι πολύ hot. Άναψα όταν μπήκες στο σαλόνι με την ειδική στολή προστασίας που έχει τυπωμένα πάνω της μαύρα δαντελωτά εσώρουχα. Στέλνω μήνυμα ότι θα σε πάρω στο πάτωμα» είπε αναμμένος ο Μάριος.

«Εδώ θα τα χαλάσουμε. Έστειλα ότι θα το κάνουμε στον πάγκο της κουζίνας και όπως ξέρεις αυτά τα μηνύματα έχουν διάρκεια μόλις τρία λεπτά από την είσοδο μας στο χώρο».

«Άρα προηγούμαι γιατί είμαστε ήδη στο σαλόνι» και την παίρνει στα δύο του χέρια. «Μωρέ πάχυνες ή φταίει η στολή;»

«Μα υπάρχει κάτι για να φάμε; Ξέχασες ότι μας απαγόρευσαν το φαΐ εδώ και δύο εβδομάδες; Η στολή έχει τόσα πολλά στρώματα προστασίας για να μην επιτρέψει την διείσδυση κάποιου υγρού. Αλλά για στάσου. Τι κάνουμε;  Έχουμε πάθει άνοια;»

«Τι έγινε; Ξέχασα να πλύνω την στολή μου πριν σε πάρω στα χέρια μου; Μην ανησυχείς. Πλύθηκα τρεις φορές με αφροντούς, μετά δύο φορές με σπρέι Dettol και τέλος έβαλα το ειδικό αντισηπτικό που σκοτώνει το 1099,99 τοις εκατό των μικροβίων».

«Ξεχάσαμε ότι απαγορεύονται οι μεταξύ μας επαφές γιατί μπορεί να μεταδώσουμε κάποιο μικρόβιο ο ένας στον άλλον. Λοιπόν, πάω στον πάγκο της κουζίνας και εσύ μείνε εδώ για να κάνουμε ό,τι κάνουμε».

«Άστο για άλλη φορά. Ξενέρωσα» και έκατσε στον καναπέ.

«Βαριέμαι πάρα πολύ. Όλη μέρα δεν έχω να κάνω τίποτα. Έχω διαβάσει όλα τα βιβλία. Στην τηλεόραση δεν παίζει τίποτα, ακόμα και το συνδρομητικό κανάλι έκλεισε. Στον κήπο απαγορεύεται να βγούμε. Μόνο μηνύματα στο κινητό στέλνουμε» κουράστηκε η Τούλα και καθόταν σε απόσταση δεκαπέντε μέτρων από τον Μάριο.

«Εγώ τι να πω που είχα την μαγειρική για να ξεδώσω και μας απαγόρευσαν να τρώμε γιατί με ό, τι εξέρχεται από τον οργανισμό μας σκορπίζουμε τον ιό. Ούτε έπιπλα δεν έχουμε, αφού η Κυβέρνηση μας ανάγκασε να τα κάψουμε για να μεγαλώσουμε τις αποστάσεις μεταξύ μας στο σπίτι και γιατί ήταν πηγές μικροβίων».

«Έχω ξεχάσει πως είμαι αφού βλέπω μία στολή αντί για εμένα. Να είναι καλά η Κυβέρνηση μας που κάθε μέρα αντί προγράμματος, δείχνει τις φωτογραφίες των ζώντων κατοίκων της».  

   

...H συνέχεια στο Mέρος 'β

Συγγραφέας: Ορτανσία Πέτρογλου - Σπουδάστρια Tabula Rasa