"Εγκλεισμός. Μια ιστορία παραφροσύνης" της Ηλέκτρας Τζωρτζάκη

Πρόσωπα έργου:  Μαρία (16 χρονών)

                             Μητέρα Μαρίας(40 ετών)

                             Πατέρας Μαρίας(45 ετών)

                             Μάνος(30 χρονών)

(Η Μαρία βρίσκεται μόνη της στο δωμάτιο της, σιγοτραγουδάει την αγαπημένη της μελωδία και χορεύει. Μπαίνει η μητέρα της μέσα)

 

ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΡΙΑΣ: Αγάπη μου να σου φέρω κάτι να φας;

ΜΑΡΙΑ:  Όχι μαμάκα μου, σε ευχαριστώ, δεν πεινάω

ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΡΙΑΣ: Κορίτσι μου τον τελευταίο καιρό δεν τρως. έχεις αδυνατίσει πάρα πολύ. Σε παρακαλώ. Καταλαβαίνω ότι... (την διακόπτει η Μαρία)

ΜΑΡΙΑ: Καλέ μια χαρά είμαι, γιατί τέτοιο δράμα;

ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΡΙΑΣ: Είναι πολύ λεπτό το θέμα και αλήθεια δεν ξέρω τι να κάνω. Aναγκάζομαι να κάθομαι με τα χέρια σταυρωμένα και είμαι σίγουρη ότι έχεις συνέχεια στο μυαλό σου...

ΜΑΡΙΑ: Συνέχεια συνέχεια συνέχεια... Και είμαι τόσο χαρούμενη! Κοίτα πως γυαλίζουν τα μάτια μου, κοίτα είμαι πιο ευτυχισμένη από ποτέ.

ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΡΙΑΣ: (κλαίει) Σε παρακαλώ αγάπη μου, μην μου το κάνεις αυτό. Νιώθω ήδη απαίσια...

ΜΑΡΙΑ: Πας καλά μωρέ;  

                                                                     

ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΡΙΑΣ: Δεν θέλω πλέον να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου. Πρέπει να βοηθήσεις και εσύ τον εαυτό σου. Είμαι μαζί σου σε αυτό. Δεν θέλω να ντρέπεσαι ούτε να φοβάσαι

ΜΑΡΙΑ: Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί να ανησυχείς τόσο.

ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΡΙΑΣ: Για τον γνωστό λόγο Μαρία... Γιατί μου το κάνεις αυτό;

ΜΑΡΙΑ: (την σπρώχνει) Φύγε φύγε γαμώ την τύχη μου. Ποτέ δεν έδειξες κατανόηση.

(Η μαμά της φεύγει κλαίγοντας και κλείνει την πόρτα)

ΜΑΡΙΑ: Εγώ τον αγαπάω και όποιος δεν γουστάρει να πάει στο διάολο.

(Βγάζει ένα πακέτο τσιγάρα από την τσέπη ενός μπουφάν της και καπνίζει ένα τσιγάρο. Βγαίνει από το παράθυρό της ένας άντρας, ο Μάνος,  κάπου στα 30 έτη εμφανίσιμος, με μια νεανική λάμψη στο πρόσωπό του)

ΜΑΝΟΣ: Έεεεεπ

ΜΑΡΙΑ: Με τρόμαξες...

(Ο Μάνος καταφέρνει να μπει στο δωμάτιο από το παράθυρο, καθώς το ύψωμα ήταν μικρό)

ΜΑΝΟΣ: Δεν είπαμε όχι κάπνισμα μικρή;   (Της παίρνει το τσιγάρο και καπνίζει εκείνος)

ΜΑΡΙΑ: Και εσείς σαν μεγαλύτερος να υποθέσω τώρα μου δίνετε το σωστό παράδειγμα

ΜΑΝΟΣ: (γελάει) Μου πουλάς και πνεύμα μικρή;     

(Σβήνει το τσιγάρο και την φιλάει)

ΜΑΝΟΣ: Άντε χαζό...  Σε θέλω υγιή. Mην κάνεις βλακείες.

ΜΑΡΙΑ:  Εντάξει εντάξει θα το κόψω.

ΜΑΝΟΣ:  Γενικά άκεφη σε νιώθω γλυκό μου. Έγινε κάτι;

ΜΑΡΙΑ: Μου άρχισε τα γενικά και αόριστα κηρύγματα. Tι γενικά λέω και εγώ...; Σε κάτι πολύ συγκεκριμένο αναφερόταν. Ε εντάξει προφανώς στην σχέση μας αναφερόταν. Δεν με νοιάζει Μάνο μου αλήθεια σε θέλω πολύ.

ΜΑΝΟΣ:  Μα πώς γίνεται να το έμαθε. Προσέχουμε πολύ. Και εγώ σε θέλω. (Την φιλάει)

Είσαι σίγουρη πάντως ότι αναφερόταν σε αυτό; Μήπως την παρεξήγησες;

ΜΑΡΙΑ: Δεν μπορείς να φανταστείς παιδί μου. ολόκληρο παραλήρημα η γυναίκα. Έλα εντάξει άστα αυτά. Μου έλειψες.

ΜΑΝΟΣ: Είναι σημαντικό γλυκεία μου. Δεν θέλω να τσακώνεσαι με τους δικούς σου για εμένα

Νιώθω πολύ άσχημα

ΜΑΡΙΑ: Ας το αποδεχτεί όμως. Και στο κάτω κάτω σιγά την διαφορά ηλικίας

ΜΑΝΟΣ: Ε όχι και σιγά. Εσύ 16 εγώ 30.

ΜΑΡΙΑ: Νιώθω όμορφα μαζί σου, νιώθω ελεύθερη. Αλήθεια δεν με νοιάζει τίποτα (Βάζει να παίξει μουσική για βαλς).

ΜΑΝΟΣ: Το κομμάτι μας...

(Η Μαρία πάει προς το μέρος του και αρχίζουν να χορεύουν. Σταματούν)  

ΜΑΝΟΣ: Νιώθεις καλύτερα γλυκεία μου;

ΜΑΡΙΑ: Ναι... Και συγγνώμη για πριν.

ΜΑΝΟΣ: Ρε χαζό τι ζητάς συγγνώμη; Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, η φάση του εγκλεισμού νομίζω σε έχει επηρεάσει πολύ. Δεν θέλω να μου στεναχωριέσαι, όλα θα φτιάξουν

ΜΑΡΙΑ: Κάνω υπομονή λοιπόν

(Ο Μάνος ετοιμάζεται να φύγει αλλά πέφτει το βλέμμα του στα χέρια της Μαρίας)

ΜΑΝΟΣ: Όχι πάλι, δεν το πιστεύω

(Η Μαρία προσπαθεί να κρύψει τα χέρια της με τα μανίκια της μπλούζας)

 

ΜΑΝΟΣ: Γιατί το κάνεις αυτό Μαρία; Αυτό είναι αχαριστία. Τα έχεις όλα, τί σου λείπει;

ΜΑΡΙΑ:  Στο ορκίζομαι είναι γρατζουνιές από την γάτα μου

ΜΑΝΟΣ: Μαρία σε εμένα μιλάς. Λοιπόν δεν υπάρχει περίπτωση, θα κοιμηθώ μαζί σου τουλάχιστον για απόψε.

ΜΑΡΙΑ: Είσαι τρελός παιδί μου; Πώς θα γίνει αυτό; Αν σε βρουν εδώ οι δικοί μου την έβαψα και εγώ και εσύ.

ΜΑΝΟΣ: Θα βρούμε κάποιον τρόπο. Δεν θέλω να σε αφήσω μόνη. Λοιπόν, να μείνω;

ΜΑΡΙΑ: Μπορώ να σου πω όχι; (τον αγκαλιάζει)

(Ο πατέρας της Μαρίας χτυπάει την πόρτα)

ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΑΡΙΑΣ:  Μαράκι μου, κοριτσάκι μου όμορφο να μπω ένα λεπτό;

ΜΑΡΙΑ: (τινάζεται) Κρύψου!

(Ο Μάνος ανοίγει την ντουλάπα της και κρύβεται)

ΜΑΡΙΑ: Μισό λεπτό μπαμπά, ντύνομαι! Εντάξει μπες.

(Μπαίνει ο πατέρας της Μαρίας)

ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΑΡΙΑΣ:  Κοριτσάκι μου! Δεν σε είδα καθόλου σήμερα. Καλά είσαι; Σου έφτιαξα χυμό.

ΜΑΡΙΑ: Δεν θέλω ευχαριστώ

ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΑΡΙΑΣ: Καλά. Έλα τουλάχιστον να συζητήσουμε λίγο. Παρά τον εγκλεισμό δεν σε βλέπω και ιδιαίτερα, όπως κάποτε...

ΜΑΡΙΑ: Είμαι πολύ απασχολημένη

ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΑΡΙΑΣ: Δεκτό, δεν θέλω να σε πιέζω, φεύγω και αν με χρειαστείς ξέρεις που να με βρεις (Την φιλάει στο μέτωπο και φεύγει).

(Βγαίνει ο Μάνος από την ντουλάπα)

ΜΑΝΟΣ: Βρε αγάπη μου γιατί του φέρεσαι τόσο κρύα; Προσπαθεί ο καημένος να σε προσεγγίσει με τον τρόπο του μιας και έχει αλλάξει η ρουτίνα σας.

(Η Μαρία αφαιρείται για λίγο και μοιάζει “χαμένη” στις σκέψεις της)

ΜΑΡΙΑ: Ε ναι υποθέτω έχεις δίκιο

ΜΑΝΟΣ: Πάντα έχω δίκιο

ΜΑΡΙΑ: (γελάει)  Είσαι γελοίος (Τον φιλάει). Νύσταξα λίγο. Δεν κοιμήθηκα καθόλου χθες.

ΜΑΝΟΣ: Ωραία, κοιμήσου και εγώ θα ξαπλώσω δίπλα σου να σου κάνω παρέα

(Η Μαρία κλειδώνει την πόρτα της και πάνε να ξαπλώσουν στο κρεβάτι. Χαμηλώνουν τα φώτα της σκηνής και σιγοπαίζει μουσική  για βαλς. Ανάβουν τα φώτα και η Μαρία βρίσκεται μόνη της στην σκηνή καθισμένη στο κρεβάτι, σηκώνεται, φοράει ένα κίτρινο φόρεμα, βάφεται και χορεύει μόνη της βαλς σε όλη την σκηνή)

ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΡΙΑΣ:  (Χτυπάει μανιωδώς την πόρτα) Κοριτσάκι μου, άνοιξε μου! Σε παρακαλώ.

(Η Μαρία σταματάει προβληματισμένη τον χορό της και πάει να ανοίξει στην μαμά της ενώ παράλληλα συνεχίζει να σιγοπαίζει η ίδια μουσική).

ΜΑΡΙΑ: Τι θες; Άσε με ήσυχη, χορεύω. (Κάνει πολλές και συνεχόμενες στροφές)

ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΡΙΑΣ: (Την κοιτάει προβληματισμένη  και τρομαγμένη και προσπαθεί να την ηρεμήσει) Αγάπη μου, λουλούδι μου, πρόσεξε αυτά που θα σου πω. Τα καταφέραμε, ο μπαμπάς σου...

ΜΑΡΙΑ: Τι θέλει ο μπαμπάς μου;

ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΡΙΑΣ: Τα καταφέραμε. Θα μπει φυλακή.

ΜΑΡΙΑ: (συγκλονισμένη) Γιατί;

ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΡΙΑΣ: Γιατί μου το κάνεις αυτό ρε Μαράκι μου; Σου εξηγώ ένιωθα ενοχές και τελικά βρήκα την δύναμη και δεν θα μας ξαναδεί ποτέ αυτός ο άνθρωπος. Δεν κινδυνεύουμε πια, στο ορκίζομαι.

ΜΑΡΙΑ: Μαμά ειλικρινά δεν καταλαβαίνω για τι πράγμα  μου μιλάς(Εμφανίζεται ο Μάνος στην σκηνή και στέκεται δίπλα στην Μαρία. Δεν τον βλέπει καμία από τις δυο)

ΜΑΝΟΣ: Θέλω να φανείς δυνατή, σε παρακαλώ. (την φιλάει στο μάγουλο)

ΜΗΤΕΡΑ  ΜΑΡΙΑΣ: Για τον βιασμό σου, ορίστε το είπα (αρχίζει να κλαίει).

(Η Μαρία παγώνει και ο Μάνος που βρισκόταν δίπλα της πέφτει κάτω)

ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΡΙΑΣ: Αλήθεια λυπάμαι κόρη μου,  ότι και αν πω είναι λίγο. Σε αγαπώ πολύ.

ΜΑΡΙΑ: (ψάχνει σε όλο το δωμάτιο τον Μάνο) Μάνο πού είσαι; (Συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να δει την μορφή του ξαφνικά)

ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΡΙΑΣ: (την παρατηρεί τρομαγμένη) Τί ψάχνεις καρδιά μου; Σε παρακαλώ ηρέμησε, μαζί θα το ξεπεράσουμε.

ΜΑΡΙΑ: Μάνο πού είσαι;

ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΡΙΑΣ: (προσπαθώντας να παραμείνει ψύχραιμη και έχοντας καταλάβει την παραληρηματική κατάσταση της κόρης της) Ποιος είναι ο Μάνος;

(Ξαναμπαίνει το ίδιο μουσικό  κομμάτι για βαλς , η Μαρία χορεύει άγαρμπα σε όλη την σκηνή και γελάει ασταμάτητα. Κάποια στιγμή σταματάει, στέκεται στο κέντρο της σκηνής και η μητέρα της την αγκαλιάζει και σβήνουν τα φώτα)

 Τέλος

Συγγραφέας: Ηλέκτρα Τζωρτζάκη - Σπουδάστρια Tabula Rasa