"Πάμε για ύπνο Κατερίνα" της Κατερίνας Ντρέλλα

Το αγαπημένο μου τραγούδι είναι το “Πάμε για ύπνο Κατερίνα” του Γιάννη Πουλόπουλου. Είναι ένα παλιό τραγούδι, πολύ αγαπημένο όμως. Το άκουγα όταν ήμουν μικρή, καθώς το τραγούδι αναφέρεται σε μία Κατερίνα, όπως και το όνομά μου, και συνήθιζε να μου το τραγουδάει πολύ συχνά η γιαγιά μου. Εκτός απο την υπέροχη φωνή του τραγουδιστή που σε ταξιδεύει, νομίζω πως μικρή απλώς μου άρεσε πολύ η μελωδία και το γεγονός πως υπάρχει ένα τραγούδι που να αναφέρεται στο όνομά μου. Το τραγουδούσαμε μαζί με την γιαγιά μου πριν με βάλει για ύπνο. Ήταν το τραγούδι μας. 

Μεγαλώνοντας μπορώ να πω, πως ακόμα όταν το ακούω με συνεπαίρνει καθώς τώρα πια μου ξυπνάει μνήμες παιδικές. Βουρκώνω. Μου θυμίζει την γιαγιά μου, που δεν ζει πια και τα ανέμελα παιδικά χρόνια. Τα όνειρα που δεν μπορούν να πάρουν πια σάρκα και οστά, και έχουν μείνει όνειρα .Και η ψυχή που καταφεύγει στον ύπνο για να πραγματοποιήσει τις πιο τρελές τις επιθυμίες και σχέδια. Συνειδητοποιείς πως η ζωή είναι λίγη μα και ατελείωτη μπροστά σου. Νιώθεις πόνο που θέλεις να κάνεις τόσα πολλά μα δεν προλαβαίνεις ή δεν μπορείς. Νιώθεις πως κάποιος σε μαλώνει που δεν τα κατάφερες και ταυτόχρονα σε κανακεύει σαν μικρό παιδί σαν να σου ψιθυρίζει “δεν πειράζει”.   

Η ψυχή μου πλημμυρίζει απο συναισθήματα. Τα χέρια κουνιούνται στο ρυθμό της μουσικής. Κλείνω τα μάτια και γυρνάω πίσω στο χρόνο. Ονειρεύομαι ξύπνια με αυτό το τραγούδι. Ταξιδεύω, γελάω, κλαίω. Μια χαρμολύπη ζωγραφίζεται στο πρόσωπό μου. Αναζητώ και εγώ όπως λένε και οι στίχοι “να δω όνειρα απο εκείνα που τελειώνουν το πρωί”. Θαρρείς πως θες να αλλάξεις τη ζωή σου, αλλά δεν μπορείς και έτσι καταφεύγεις στα όνειρα, που είναι τα μόνα που μπορούν να σε βοηθήσουν να δραπετεύσεις απο την σκληρή πολλές φορές πραγματικότητα. Έτσι και εγώ, αναπολώ στιγμές χαρούμενες, μα πάντα όσο και αν χαίρομαι που το ακούω μου αφήνει στο τέλος μια πικρή γεύση. Ποιός ξέρει. Ίσως επειδή δεν είναι εδώ η γιαγιά μου να το τραγουδήσουμε παρέα. Ίσως επειδή νοσταλγώ την παιδική μου ανεμελιά που πια δεν έχω. Ίσως γιατί τελικά το τραγούδι λέει πικρές αλήθειες. Ίσως γιατί μόνο στα όνειρα μπορείς να φτιάξεις την δική σου πραγματικότητα ,τον δικό σου κόσμο, έτσι όπως ακριβώς  τον έχεις φανταστεί. Ότι και να είναι αυτό πάντα αυτή η πικρόγλυκια γεύση θα με συνοδεύει, πιστός σύντροφος, κάθε φορά, που θα ακούω αυτό το τραγούδι.

Συγγραφέας: Κατερίνα Ντρέλλα - Σπουδάστρια Tabula Rasa