«Περιμένοντας τον καφέ» της Ήβης Κατσούνη

Αχ τι ωραία που είναι εδώ! Τι ησυχία… Με ηρεμεί τόσο πολύ αυτός ο ήχος που κάνουν τα
κύματα όταν σκάνε στην αμμουδιά. Ευτυχώς κατάφερα να έρθω στο αγαπημένο μου νησί τελικά! Τους άφησα όλους σπίτι και ήρθα να χαλαρώσω επιτέλους! Ε έπρεπε να γεμίσω μπαταρίες για το χει… Ώπα! Από πού ακούγεται τώρα αυτό; Τι μουσική είναι αυτή; Που είμαι; Ωχ! Το ξυπνητήρι! Φτουυυ… Όνειρο ήτανε. Τι ώρα να είναι τώρα; Γιατί δε με ξύπνησε ο Αντώνης;; Αμάν! Έχει πάει 7:30! Θα φύγει το σχολικό.

«Παιδιάααααααα! Ξυπνήστε γρήγορα! 8 η ώρα». Άντε να δούμε και σήμερα… Θα προλάβω; Ας πάω να τα ντύσω μέχρι να ζεσταθεί το γάλα τους.

«Παιδιάαααα! Άντε, πάρτε και τις τσάντες σας να κατέβουμε! Μην ξεχάσετε τις μάσκες σας, ε!»

Ουφ! Στο τσακ και σήμερα! Τι κακό κι αυτό. Κάθε μέρα να τρέχουμε με την τσίμπλα στο μάτι… Θα πάω να πάρω έναν καφέ απ’ έξω τελικά. Έχει περάσει η ώρα, δε θα προλάβω να ετοιμαστώ για τη δουλειά. Κι αν αργήσω πάλι… ανεργία σου ‘ρχομαι!

«Ένα φρέντο εσπρέσο μέτριο με στέβια παρακαλώ, σε χάρτινο». Να θυμηθώ να πω στη Μαίρη για το email που έστειλε ο προϊστάμενος χθες. Α να πάρω και την αλληλογραφία από το ταχυδρομείο πριν πάω στη δουλειά. Καλά τι κάνει τόσες ώρες κι αυτός ο άνθρωπος; Κόκκαλα έχει ο καφές; Αυτή πάλι τι θέλει και με κοιτάει έτσι; Να την ξέρω από κάπου άραγε; Δε γνωρίζω άνθρωπο με αυτές τις μάσκες πια. Μπα, δε μου θυμίζει κάτι. Αμάν! Να δεις βγήκα με τις πιτζάμες έξω!

Συγγραφέας: Ήβη Κατσούνη – Σπουδάστρια Tabula Rasa