του είπε τη μέρα να μη βγαίνει
γιατί ζηλεύει με πόση χάρη
το νου ανθρώπων παρασέρνει
Μα το φεγγάρι κοίταξε καλά
κι απάντησε χαμογελώντας
πως έτη κι αν πέρασαν πολλά
πουλιά τονε ζητούν πετώντας
Με τα πουλιά παρέα ολημερίς
τον ήλιο πάντα θά' βρεις
γι' αυτό και βγαίνει από νωρίς
πριν καν το καταλάβεις
Κι αν έρθει η ώρα να κρυφτεί
όλους θα χαιρετήσει
φεγγάρι ολόγιομο να βγει
που είναι του νου μεθύσι
Κι αν πάλι έρθει το μισό
κανέναν δεν πειράζει
πάντα θα μοιάζει με χρυσό
κανένας δεν τ' αλλάζει
Ήλιε καλέ μου και φεγγάρι
Δώστε απ' τη δική σας λάμψη
ποτέ το σκότος να μην πάρει
το φως του νου μας και τ' αλλάξει
Συγγραφέας: Κώστας Τσούπρος - Σπουδαστής Tabula Rasa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου