Συνέντευξη στον καθηγητή ΜΠΑΜΠΗ ΑΡΩΝΗ

Ο Μπάμπης Αρώνης είναι ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας.

Τη σπουδαστική χρονιά 2016-17 θα διδάξει το μάθημα «Θεατρική γραφή: είδη και τεχνικές» και «Θεατρική γραφή: θεωρία και πρακτική»

Έχει γράψει θεατρικές παραστάσεις, διηγήματα ενώ έχει εργαστεί ως ηθοποιός σε μεγάλα Αθηναϊκά θέατρα, τηλεοπτικές σειρές και σε ντοκιμαντέρ στο BBC.

Είναι καλλιτεχνικός υπεύθυνος των θεατρικών ερασιτεχνικών ομάδων Theater Labs και ανεβάζει παραστάσεις με τις ομάδες του σε θέατρα και πολυχώρους της Αθήνας.

Οι μαθητές του λένε ότι κάνει το πιο «σοβαρό – ευχάριστο» μάθημα.

1)Το θέατρο είναι μία τέχνη που μετράει χιλιάδες χρόνια. Παρόλα αυτά οι τεχνικές της γραφής του θεάτρου από τη γέννηση του μέχρι και σήμερα παραμένουν οι ίδιες, προσαρμοσμένες πάντα στην εκάστοτε εποχή. Τα έχουν πει όλα οι προηγούμενοι, είμαστε πολύ χαζοί να βρούμε κάτι καινούργιο ή κάτι άλλο συμβαίνει;

Οι εποχές αλλάζουν και το ίδιο και το θέατρο. Εξελίσσεται και δημιουργεί καινούργιους κώδικες και νέες ιστορίες. Μία ιστορία δεν έχει μόνο ένα τρόπο να ειπωθεί. Έχει χιλιάδες. Και κάθε ένας από αυτούς αναδεικνύει διαφορετικές πτυχές των ηρώων και της ιστορίας. Κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος με άλλον. Γιατί να είναι η ιστορία ίδια;

2)Σε περιόδους κρίσης, οικονομικής και όχι μόνο, λένε ότι οι Τέχνες ανθίζουν; Το θέατρο ανθίζει στην εποχή μας;

Σε περιόδους κρίσης οι άνθρωποι γινόμαστε πιο επιλεκτικοί. Στα πάντα. Όσο για τις τέχνες, φυσικά και ανθίζουν τα τελευταία χρόνια. Νέες ταλαντούχες ομάδες ξεπηδούν συνέχεια, με πολύ αξιόλογες δουλειές. Νέα κείμενα συγγραφέων, φέρουν το καινούργιο και το διαφορετικό, ξεπερνώντας το «εύπεπτο» θεατρικό έργο των προηγούμενων εποχών. Οι προβληματισμοί και οι αναζητήσεις των νέων συγγραφέων, αποτυπώνονται στο χαρτί, δημιουργώντας ένα έργο επίκαιρο, που μας αφορά όλους και περιέχει στοιχεία από όλους μας.

3)Πιστεύετε ότι οι μαθητές σας στο τέλος του σεμιναρίου τους θα έχουν καταφέρει να έχουν γράψει κάτι δικό τους; Πώς θα το καταφέρετε αυτό; Και τι απαιτήσεις έχετε από αυτούς;

Είμαι σίγουρος πως θα τα έχουν καταφέρει. Και πιθανόν όχι μόνο ένα. Στόχος μου είναι να τους μάθω τους βασικούς κώδικες της θεατρικής γραφής, τα κόλπα και τα μυστικά καθώς και το «αλατοπίπερο» της θεατρικής συγγραφής. Καθένας μπορεί να κρύβει ένα συγγραφέα σημαντικό μέσα του και να μην του έχει δώσει την ευκαιρία να εκδηλωθεί. Η ενθάρρυνση και η ορθή μετάδοση των γνώσεων σε σωστές ποσότητες μπορεί να κάνει θαύματα που ούτε οι ίδιοι δεν θα τα πιστεύουμε. Οι απαιτήσεις μου θα είναι υψηλές. Αλλά δεν θα είμαι αυστηρός. Θα θέσω ψηλούς στόχους, αλλά θα είμαι εκεί να βοηθήσω όποτε χρειαστεί. Θα ζητήσω ακόμα πιο πολλά εκεί που θα δω πως το αξίζουν...

4)Κωμωδία και δράμα. Δύο αντικρουόμενα στρατόπεδα. Εσείς που ακριβώς βρίσκεστε σε συνάρτηση με αυτά;

Πέραν του τραγικού το κωμικό. Η δική μου ζυγαριά γέρνει στη μεριά της κωμωδίας, χωρίς αυτό να σημαίνει πως το δράμα δεν έχει θέση στη θεατρική μου γραφή. Απλά η εποχή μας είναι φορτωμένη με άσχημα συναισθήματα σε καθημερινή βάση και δεν χρειάζεται πιο πολλά. Η κωμωδία από την άλλη είναι ένας ευχάριστος τρόπος να μεταδώσεις μηνύματα και αξίες. Το κοινό θα δεχτεί πιο εύκολα αυτό που έχεις να του πεις μέσα από τη κωμωδία. Ενώ στο δράμα μπορεί να αμυνθεί και να κλειδωθεί μέσα στο καβούκι του.

5)Στις μέρες μας ο θεατρικός συγγραφέας είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Όλο το χειροκρότημα πάει στους ηθοποιούς, στο σκηνοθέτη ακόμη και στα περίεργα σκηνικά και κοστούμια του σκηνογράφου – ενδυματολόγου. Πέρασε ανεπιστρεπτί η περίοδος που το έργο άνηκε στον Σαίξπηρ, στο Μολιέρο, στο Μπέκετ, στον Τένεσι Ουίλιαμς;

Η εποχή μας είναι η εποχή των εντυπώσεων. Ο θεατής θα μιλήσει μόνο για αυτό που του έκανε εντύπωση είτε είναι θετικό είτε είναι αρνητικό. Δεν θα διαχωρίσει καταστάσεις. Ας μην μιλήσουμε βέβαια και για την έλλειψη θεατρικής παιδείας στις μέρες μας. Μπορεί να αποτυπωθεί στο θεατή ένας ηθοποιός, ή ένα κουστούμι ή οτιδήποτε άλλο. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι αυτό που αντέχει στο χρόνο. Αυτό είναι το θεατρικό κείμενο και τίποτα άλλο. Η αντοχή των θεατρικών κειμένων στο χρόνο, είναι αποδεδειγμένη και μόνο αυτός θα κρίνει σε ποιόν ανήκει το έργο. Το θεατρικό κείμενο είναι ο θεμέλιος λίθος μίας παράστασης και το χειροκρότημα ακόμα και να πηγαίνει στον ηθοποιό ή οπουδήποτε αλλού, ένα κομμάτι του πάντα παραμένει στο συγγραφέα. Γιατί χωρίς την βάση, κανείς δεν θα μπορούσε να χτίσει.

Πληροφορίες για τα μαθήματα που διδάσκει θα βρείτε παρακάτω:

Θεατρική γραφή: Θεωρία και πρακτική

Θεατρική γραφή: Είδη και τεχνικές

Για το βιογραφικό του καθηγητή ακολουθήστε το σύνδεσμο

http://www.tabula.gr/Pages/aronis.html