Συνέντευξη στην καθηγήτρια ΕΛΕΝΗ ΤΖΩΡΤΖΗ

 Η Ελένη Τζώρτζη είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης. Συνεργάζεται για 2^η χρονιά με το εργαστήρι δημιουργικής γραφής Tabula Rasa.

Τη σπουδαστική χρονιά 2016-17 θα διδάξει το μάθημα «Υποκριτική αρχαίου θεάτρου».

Είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής «Θεατρικό Εργαστήρι» του Δημ. Κωνσταντινίδη. Επίσης έχει πτυχίο εξειδίκευσης στην  Ιατρική Ψυχολογία και στην Διαχείριση Διαζυγίου Γονέων (διαδικτυακό τμήμα ΕΚΠΑ)  και  Playback Τheatre Ψ, (εταιρεία δραματικής έκφρασης και θεραπείας Παλμός).

Έχει διδάξει θέατρο και έχει σκηνοθετήσει παραστάσεις κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου. Έχει πάρει μέρος σε πολλές παραστάσεις του Εθνικού θεάτρου για διάστημα 15 χρόνων («Νεφέλες», «Ηλέκτρα», «Επτά επί Θήβας», «Φοίνισσες», «Ιππόλυτος», «Βάκχες» κ.α.)

Επίσης έχει πάρει μέρος σε πολλές παραστάσεις του Ελεύθερου θεάτρου αλλά και του Κρατικού θεάτρου Βορείου Ελλάδος και έχει συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες.

Εκτός από το θέατρο έχει εμφανιστεί σε πολλές ταινίες αλλά και σε σίριαλ στην τηλεόραση καθώς και σε διαφημιστικά σποτ.

     Οι μαθητές της λένε ότι είναι μία θεατρίνα παλαιάς κοπής και μία εξαιρετική δασκάλα.

1)Διδάσκετε για 2^η χρονιά αρχαίο θέατρο. Δεν νιώθετε μεγάλο βάρος στους ώμους σας όταν καταπιάνεστε με τα μεγαλύτερα κείμενα που υπήρξαν η βάση για τη δραματολογία ανά τους αιώνες;

Όχι καθόλου! Δεν νοιώθω κανένα βάρος, γιατί το Αρχαίο Δράμα είναι η μεγάλη μου αγάπη και μάλιστα ο βασικός λόγος που με οδήγησε στο Θέατρο. Ακριβώς αυτά τα αρχαία κείμενα. Η ποίηση, η μουσικότητα, το μέγεθος, η τελετουργία, το καθρέφτισμα του βάθους της ανθρώπινης ψυχής και σκέψης, όπως φανερώθηκαν κι ας ήταν αυτή η απαρχή του Θεάτρου. Έτσι ξεκίνησε, στην πιο μεγαλειώδη μορφή του, η οποία έμεινε αξεπέραστη έκτοτε στους αιώνες και σε όλα τα μήκη και πλάτη του πολιτισμένου κόσμου, για ηθοποιούς, μελετητές και επιστήμονες και βέβαια για τους ίδιους του θεατές που με ανεξάντλητο ενδιαφέρον παρακολουθούν πάντα τις παραστάσεις Αρχαίου δράματος.

2)Τι θα προσπαθήσετε να διδάξετε στους μαθητές σας σε ότι αφορά την προσέγγιση ενός κειμένου αρχαίας τραγωδίας ή κωμωδίας;

Η προσπάθεια θα είναι να μεταφέρω στους μαθητές αυτά που έμαθα στην θεατρική μου πορεία μέσα στα Αρχαία Θέατρα, από πραγματικούς γνώστες του είδους και μεγάλους δασκάλους. Την κλασική φόρμα δηλαδή, που είναι αυτή που γνωρίζω καλλίτερα και που θεωρώ πως δίνει την δυνατότητα και είναι η προετοιμασία για οποιαδήποτε άλλη φόρμα στη συνέχεια. Επίσης τεχνικές και θέματα πρακτικά, όπως φωνή, κίνηση, εκφορά λόγου στον ανοικτό χώρο κ.λπ.

3)Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε στην Επίδαυρο διάφορες απόπειρες εκμοντερνισμού των αρχαίων κειμένων με αρκετές ακραίες επιλογές και αναγνώσεις. Πιστεύετε ότι έχουμε βαρεθεί το κλασικό, ότι οι σκηνοθέτες θέλουν απλά να προκαλέσουν ή κάτι άλλο συμβαίνει; Ποια είναι η γνώμη σας;

Θεωρώ πως ένας ηθοποιός όταν βλέπει μια παράσταση ως θεατής, δεν μπορεί να είναι γενικά αφοριστικός και πρέπει να την αντιμετωπίζει σαν κάτι ξεχωριστό, παρατηρώντας το σύνολο αλλά και τα επί μέρους. Κατ' αυτήν την έννοια, μια μοντέρνα παράσταση μπορεί να είναι καλή ή κακή όπως οποιαδήποτε άλλη. Σίγουρα πάντως, σε κάθε περίπτωση, είναι και ένα μάθημα για τον ίδιο. Επίσης θεωρώ δεδομένο πως κάθε ηθοποιός πρέπει να είναι προετοιμασμένος και εκπαιδευμένος να υπηρετήσει διαφορετικές απόψεις και φόρμες όπως και διάφορα είδη θεάτρου. Τα άλλα, είναι πράγματι θέμα του σκηνοθέτη, αλλά όταν συμμετέχεις σε μία παράσταση την πρότασή του υποχρεούσαι να υπηρετήσεις και μάλιστα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

4)Τι θα πρέπει να διαθέτει ένας ηθοποιός που επιθυμεί να ασχοληθεί με το αρχαίο θέατρο; Ποια εφόδια πρέπει να έχει;

Πρώτα απ' όλα πρέπει να διαθέτει τεράστια αγάπη για το ίδιο το θέατρο. Ανάγκη θα την έλεγα. Είναι μια δουλειά που δημιουργεί εσωτερική πληρότητα, αλλά επίσης μια δουλειά σκληρή και επίπονη και εξωτερικά και εσωτερικά. Χρειάζεται συνεχή σωματική άσκηση (διότι ο ηθοποιός μπαίνει σε  σωματικό καθεστώς που απαιτεί αντοχές αθλητή και  σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να φαίνεται πως κάνει κάτι επίπονο, όσο δύσκολο κι αν είναι). Φωνητική άσκηση (ο λόγος του οφείλει να είναι καθαρός, ευέλικτος, χωρίς ιδιωματισμούς, με εύρος και  βάθος και να φτάνει ως τον τελευταίο θεατή). Διανοητική (αναλυτική σκέψη, γρήγορη αντίληψη, συνεχής μελέτη) και βεβαίως ψυχική άσκηση (καλείται να μεταφέρει στο κοινό έντονα συναισθήματα και εσωτερικές συγκρούσεις). 

5)Αν σας έλεγε κάποιος υποκριτική στο θέατρο ή διδασκαλία; Τι σας εκφράζει περισσότερο;

Η υποκριτική είναι η καθαυτή η δουλειά μου, η μεγάλη μου αγάπη και η προσωπική μου ισορροπία. Η διδασκαλία πηγάζει από την αγάπη αυτή και την διάθεση να μεταφέρω στα καινούργια παιδιά, την εμπειρία που απέκτησα στους μαγικούς, θεραπευτικούς χώρους των αρχαίων θεάτρων, κοντά σε ανθρώπους (ηθοποιούς, σκηνοθέτες, μεταφραστές) που άφησαν ανεξίτηλα τα σημάδια τους στο Αρχαίο Δράμα  και που δεν υπάρχουν πια. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει συνέχεια μορφής σ' αυτό το τόσο δικό μας είδος, όπως σε άλλες χώρες που έχουν κρατήσει το παραδοσιακό τους θέατρο ανέγγιχτο μέσα στον χρόνο. Θεωρώ υποχρέωσή μου λοιπόν να μεταφέρω την αγάπη και τον σεβασμό μου γι’ αυτό που θεωρώ την πιο πολύτιμη παρακαταθήκη μας εδώ και 2.500 χρόνια.

Πληροφορίες για το μάθημα που διδάσκει θα βρείτε παρακάτω:

Υποκριτική αρχαίου θεάτρου

Για το βιογραφικό της καθηγήτριας ακολουθήστε το σύνδεσμο

http://www.tabula.gr/Pages/tzortzi.html

Ευχαριστούμε την κα Τζώρτζη για τη συνέντευξη που μας παραχώρησε και της ευχόμαστε να έχει μία δημιουργική χρονιά.