Συνέντευξη στην καθηγήτρια ΤΙΝΑ ΚΑΜΠΙΤΣΗ

 Η Τίνα Καμπίτση είναι φιλόλογος και σεναριογράφος και συνεργάζεται για 3^η χρονιά με το εργαστήρι δημιουργικής γραφής Tabula Rasa.

Τη σπουδαστική χρονιά 2016-17 θα διδάξει τα μαθήματα «Στήσιμο συναρπαστικών χαρακτήρων», «Είδη τηλεοπτικής σειράς», «Script doctor – script editor», «Σενάριο: από την ιδέα στην πράξη».

Το βιογραφικό της περιέχει κάποιες από τις πιο αγαπημένες σειρές της ελληνικής τηλεόρασης όπως «Ασυνήθεις ύποπτοι», «Ου μοιχεύσεις», «Θα σε δω στο πλοίο», «Σαράντα κύματα», «Ονειροπαγίδα» κλπ.

Το νέο της σίριαλ «Daddy cool» παίζεται από πέρυσι στο κανάλι του Ant1 και θα συνεχίσει και φέτος με τον 2^ο κύκλο επεισοδίων.

Οι μαθητές την υποδέχονται με σφυρίγματα και ιαχές.

1)Τι είναι για σας το σενάριο; Τι πιστεύετε ότι πρέπει να περιέχει ένα τηλεοπτικό σενάριο για να κάνει επιτυχία;

Είμαι παραμυθατζού. Μια ζωή φτιάχνω ιστορίες.  Το σενάριο είναι ο τρόπος που επέλεξα να πω  τις ιστορίες μου.

Η επιτυχία ενός σεναρίου είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Ας  αρχίζουμε με τα κλασσικά: πρωτότυπη ιστορία, έξυπνη δομή, ευφάνταστος διάλογος και  κινηματογραφικές εικόνες.

Ας πάμε στα άλλα τώρα: Η επιτυχία είναι το αποτέλεσμα ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ έμπειρων και ευφυών ανθρώπων που δουλεύουν μαζί για ένα κοινό σκοπό. Η επιτυχία ενός σεναρίου εναποτίθεται στα χέρια ενός μεγάλου αριθμού ατόμων. Θα ξεκινήσουμε από τον σεναριογράφο και θα καταλήξουμε στον άνθρωπο που κάνει προγραμματισμό σε ένα κανάλι. Ο σεναριογράφος είναι η αρχή αλλά δεν είναι το τέλος (δυστυχώς). Είμαστε οι πιο αδικημένοι. Γράφουμε και μετά το κείμενο  φεύγει από μας και περνά στα χέρια πολλών  ανθρώπων προκειμένου να υλοποιηθεί. Από τον script reader μέχρι το τμήμα  trailer  του σταθμού είναι μια μεγάλη διαδρομή. Οι κινήσεις του κάθε επαγγελματία στο είδος του είναι σημαντικές για την  επιτυχία ενός  project. Ένας να μην κάνει σωστά τη δουλειά του και τίποτε δε θα πάει σωστά. Φανταστείτε να είναι αρκετοί εκείνοι που δε θα κάνουν αυτό που πρέπει…

Τίποτε δεν πρέπει να είναι τυχαίο και ερασιτεχνικό. Αν είναι έτσι, έρχεται η αποτυχία και τότε ακούγεται το κοινότοπο: «φταίει το σενάριο». Ποιο σενάριο, ρε παιδιά; Το είδε κανείς το σενάριο; Αυτό που είδατε είναι η εκτέλεση του σεναρίου… Από το σενάριο στην εκτέλεση του… είναι μεγάλη  συζήτηση.

2)Είστε στο χώρο της τηλεόρασης τουλάχιστον 20 χρόνια. Σκεφτήκατε ποτέ να τα παρατήσετε, για οποιοδήποτε λόγο;

Την αγαπώ την τηλεόραση πάρα πολύ. Της είμαι αφοσιωμένη.

3) Διαβάσαμε στον τύπο ότι το σίριαλ που υπογράφατε την προηγούμενη χρονιά (Daddy cool) και θα συνεχιστεί και φέτος, έχει πολύ διαφορετικό σενάριο, αισθητική ξένης σειράς, νέο cast πρωταγωνιστών, χωρίς βαρύγδουπα ονόματα αλλά με πολύ ψυχή και όρεξη για δουλειά. Πώς προέκυψε όλο αυτό; Ήταν επιδίωξη ή συγκυρία;

Το Daddy Cool  είναι ένας συγκερασμός πολλών  ειδών μαζί. Βασικά είναι ένα  family, comedy – drama  romance, με αρκετές δόσεις δράσης και suspense (νέος κύκλος). Πάντα μου άρεσε να ανακατεύω τα είδη. Το Daddy ανακατεύει την κωμωδία με το δράμα και παίζει με τον τηλεοπτικό χρόνο (παρόν - παρελθόν).

Το  Daddy μιλά για τη σημασία να είσαι ξεχωριστός. Μοναδικός.  Ο βασικός χαρακτήρας είναι ένας κοντός άνθρωπος με τεράστιο ανάστημα. Η πρώην του είναι μια σκληρή γυναίκα με εγκλωβισμένο συναίσθημα. Η νυν του είναι μια συναισθηματική κοπέλα με σκληρή δουλειά.  Και η αιώνια ερωτευμένη σερβιτόρα είναι η επιτομή της απλότητας της αγάπης. Οι χαρακτήρες του Daddy κρύβουν έναν ολόκληρο κόσμο. Η αισθητική του ήταν καθορισμένη στο κείμενο. Ήταν συμφωνία ότι θα γυριζόταν στο κέντρο της Αθήνας με εξωτερικά κινηματογραφικά πλάνα. Οι ιστορίες του είναι γραμμένες μοντέρνα αλλά τα μηνύματα του  διαχρονικά και κλασσικά. 

Η μυρωδιά από το παντεσπάνι μπερδεύεται με τη μυρωδιά του νεογέννητου, σε μια γωνιά της Αθήνας στην οποία όλοι θέλουμε να ζούμε. Προβάλλουμε έναν τόπο όμορφο, με δουλευταράδες ανθρώπους που μορφώνονται,  διαβάζουν, που δεν πάνε στα καφέ μόνο για φραπέ. Μιλάμε για την Αθήνα που αγαπάμε και τη ζωή που θέλουμε να ζήσουμε, για την αγάπη που δεν έχει φύλλο, τα Πανεπιστήμια, τη μόρφωση, την ελπίδα στον ηττημένο, και τη μοναδικότητα της διαφοράς. Πως όλα αυτά μπορούν να είναι θέμα συγκυρίας;

4)Πείτε μας 3 αγαπημένα σας σίριαλ και γιατί τα ξεχωρίζετε.

Θα σας πω τρία σήριαλ που παρακολουθώ αυτόν τον καιρό, διαφορετικού είδους το καθένα, επειδή θεωρώ ότι αποτελούν σταθμό στο είδος τους από σεναριακή άποψη και όχι μόνο.

α/ «How to get away with murder» (Peter Nowalk)

(Μυστηρίου, Δράσης) λόγω της αφηγηματικής του δομής,  δύσκολης ιστορίας  και της δυνατότητας του να κρατάει τον τηλεθεατή σε συνεχή εγρήγορση. Είναι πρόταση μια άλλης τηλεόρασης που με ιντριγκάρει.

β/ “Crazy ex girlfriend” (Rachel Bloom) (μουσική κωμωδία), λόγω του ιδιαίτερου είδους του, της ευφάνταστης και "ψαγμένης» γραφής και των ιδιοφυών (μα ιδιοφυών όμως)  μουσικών κομματιών του (performances)

γ/ «MOM” (Gemma Baker, Eddie Gorodetsky, Chuck Lorre) (sit com) λόγω του σεναρίου του και των ηθοποιών του. Ένα κλασσικό sit com, που σαρκάζει την ανθρώπινη αδυναμία με ιλαροτραγικό τρόπο, ανθρώπινο μέσα στην σκληρότητα του, κωμικό μέσα στη δραματικότητά του και απελευθερωτικό  μέσα στον σκηνικό εγκλωβισμό του.

5)Τελικά διδάσκεται το σενάριο ή θέλει απλά ταλέντο, δημόσιες σχέσεις και πολλές ώρες μπροστά στην τηλεόραση;

Θα θεωρήσω ότι όποιος θέλει να ασχοληθεί με τη συγγραφή σεναρίου έχει ταλέντο εκτός από εκείνους που έχουν άγνοια  «τι εστί σενάριο». Θα σας πω γιατί το λέω αυτό. Η μυθοπλασία είναι μια μοναχική, δύσκολη και επίπονη δουλειά κι όποιος, ενώ το ξέρει, εμμένει στη  μαγεία της, είναι ταλαντούχος.

Ταλέντο εγώ αποκαλώ αυτή την ηδονική εμμονή που σε βιδώνει σε ένα γραφείο να πλέκεις ιστορίες, να σκαλίζεις χαρακτήρες να μπερδεύεις δομές κλπ, αντί να βγεις έξω να κάνεις καμιά βόλτα και να πιες κανέναν καφέ.

Τεχνική είναι οι κανόνες που χρειάζεσαι για  να   γράψεις την ιστορία στο χαρτί και να  την κατεβάσεις στο κοινό (εν προκειμένω μιλάμε για τη μικρή και τη μεγάλη οθόνη).

Από το μυαλό… (που είναι η ιδέα)  στο κοινό (που φτάνει η εκτέλεση του σεναρίου) μια  ταλαντούχα τεχνική δρόμος.

Το σενάριο ΜΟΝΟ διδάσκεται. Το ταλέντο είναι μια δυνατότητα που πρέπει να γίνει ικανότητα. Ικανότητα αποκτάς μόνο με την τεχνική. Και η τεχνική δεν είναι έμφυτη. Δεν είναι ταλέντο. Στην Ελλάδα πάσχουμε από σενάρια επειδή πάσχουμε από γνώσεις τεχνικών στη μυθοπλασία.   Όταν το μάθει κάποιος αυτό, το μόνο που χρειάζεται είναι να εφαρμόσει στο χαρτί τη γνώση του.

Τώρα η γνώση της μυθοπλασίας, που  παρέχεται από μια σχολή (βασικά και αρχικά) θα πρέπει να εμπλουτίζεται από τον προσωπικό χρόνο που διαθέτουμε στη μυθοπλασία. Μελετάμε επιπλέον; Βλέπουμε τηλεοπτικές σειρές, ταινίες; Συζητάμε με ανθρώπους του χώρου; Όλα αυτά είναι αρκετά επικουρικά.

6) Τι ακριβώς θα μάθει κάποιος στο μάθημα σας;

Στα μαθήματα μου γενικά, όποιο κι αν είναι το αντικείμενό τους, κάποιος μαθαίνει ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ. Θα σας το εξηγήσω αμέσως. Το σενάριο είναι σαν τον πρωταθλητισμό. Μαθαίνεις τους κανόνες, τον ανταγωνισμό, τις δυνάμεις σου, τις αδυναμίες σου, χρειάζεσαι να κονταροχτυπηθείς με συναθλητές, με τον προπονητή σου, με την ιδέα που είχες για τον εαυτό σου (εκεί να δεις…) να θυμώσεις με τον μέντορα σου, με τον εαυτό σου, να χαρείς,  να πατήσεις πόδι, να ανακουφιστείς… και τελικά να ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ. Το σενάριο είναι υπόθεση για ΔΥΝΑΤΟΎΣ ΛΥΤΕΣ. Είναι δύσκολο άθλημα. Θέλει κότσια, συκώτι και γνώσεις.  Οι μαθητές μου θέλω να αποκτήσουν και τα τρία.

Στα μαθήματα μου μαθαίνεις αρχικά ΠΟΣΟΣ ΕΙΣΑΙ σε σχέση με το σενάριο αλλά μετά και κυρίως ΠΟΣΟΣ ΜΠΟΡΕΊΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ. ΚΑΙ ΓΙΝΕΣΑΙ. Μαθαίνεις ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ.

Πληροφορίες για τα μαθήματα που διδάσκει θα βρείτε παρακάτω:

Script reader

Δημιουργία συναρπαστικών χαρακτήρων για σενάριο

Για το βιογραφικό της καθηγήτριας ακολουθήστε το σύνδεσμο

http://www.tabula.gr/Pages/kabitsi.html