Συνέντευξη στον καθηγητή ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΡΑΓΚΙΟΓΛΟΥ

Ο Δημήτρης Φραγκιόγλου είναι ηθοποιός και σεναριογράφος. Συνεργάζεται για 1^η χρονιά με το εργαστήρι δημιουργικής γραφής Tabula Rasa.

Τη σπουδαστική χρονιά 2016-17 θα διδάξει τα μαθήματα «Υποκριτική: κωμωδία» και «Σενάριο μικρού μήκους»

Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ενώ είναι απόφοιτος της Δραματικής σχολής Βεάκη. Έχει διατελέσει μέλος του ΔΣ του Εθνικού θεάτρου και του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών.

Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με πολλούς σκηνοθέτες σε κλασικά και σύγχρονα έργα ενώ έχει παίξει σε κρατικά θέατρα, ΔΗΠΕΘΕ και στο ελεύθερο θέατρο.

Έχει εργαστεί επίσης ως σκηνοθέτης σε θεατρικές σκηνές και σε κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Δημιούργησε και σκηνοθέτησε το πρωτότυπο θεατρικό μονόπρακτο με τίτλο «Dementia» για την εκδήλωση που διοργάνωσε η Εταιρία Νόσου Alzheimer και Συναφών Διαταραχών Αθηνών για την Παγκόσμια Ημέρα Alzheimer 2014, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

Επίσης σε συνεργασία με τη Χριστίνα Παπαδάκη έχει μεταφράσει αρκετά θεατρικά έργα.

Στην ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ έχει εμφανιστεί ως ηθοποιός σε πολλές σειρές όπως: «Ο Ανδροκλής και τα Λιοντάρια του», «Της Ελλάδος τα Παιδιά», «Απαράδεκτοι», «Και οι Παντρεμένοι Έχουν Ψυχή», «Cheek to Cheek» κα. Επίσης έχει εμφανιστεί σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες.

Ως ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟΣ έχει συνεργαστεί στα σενάρια των Τηλεοπτικών Σειρών: «Απαράδεκτοι», «Της Ελλάδος τα Παιδιά», «Καλά Ξεμπερδέματα», «Cheek to Cheek».

Έχει διδάξει υποκριτική και αυτοσχεδιασμό στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε Θεατρικά Εργαστήρια.

1)Έχετε εργαστεί στο θέατρο, στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, στο ραδιόφωνο και μάλιστα με αρκετές ειδικότητες. Τι είναι αυτό που είναι πιο κοντά στην καρδιά σας;

Τα αγαπώ όλα το ίδιο και τα αντιμετωπίζω με την ίδια σοβαρότητα και χαρά κάθε φορά που μου δίνεται η ευκαιρία να τα υπηρετήσω. Σαφώς και πρόκειται για πολύ διαφορετικά μεταξύ τους είδη και το καθένα από αυτά καλύπτει ένα διαφορετικό κομμάτι της “ψυχαγωγίας”. Το καθένα από αυτά έχει τις δικές του χάρες αλλά και τις δικές του δυσκολίες. Γι αυτό και δεν θεωρώ κάποιο από αυτά ευκολότερο ή υποδεέστερο. Εμένα σ’ αυτή τη δουλειά πάντα μου άρεσε η περιπέτεια... μου άρεσε να δοκιμάζω... γι αυτό και δεν μπορώ να πω ότι αγαπώ και προτιμώ κάποιο είδος περισσότερο από τα άλλα.

2)Λένε ότι συνήθως ιστορία στην τηλεόραση αλλά και στο θέατρο γράφουν οι παρέες. Πλέον όμως δεν βλέπουμε να υπάρχουν τόσο παρεΐστικες δουλειές όπως παλιότερα. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;

Είναι γεγονός, ότι οι παρεΐστικες δουλειές τις περισσότερες φορές ξεχωρίζουν, αφήνουν το στίγμα τους και όταν ολοκληρώσουν τον κύκλο τους γίνονται σημείο αναφοράς. Αυτό συμβαίνει γιατί ο κοινός κώδικας επικοινωνίας που αναπτύσσουν τους επιτρέπει να μας μεταφέρουν με τη δική τους “λοξή” ματιά, όχι μόνο στη κωμωδία αλλά και στο δράμα, το κοινωνικό γίγνεσθαι μιας εποχής έτσι όπως μόνο αυτοί μπορούν να το παρατηρήσουν και να το καταγράψουν. Σήμερα το κυνήγι της ακροαματικότητας και των εισιτηρίων, τόσο από την πλευρά των καναλιών όσο και από την πλευρά των παραγωγών, δεν δίνει στις παρέες τον απαιτούμενο χρόνο που είναι απαραίτητος για να βρουν το βηματισμό τους και το στίγμα τους.  

   

3)Πόσο δύσκολο είναι να γράψει κάποιος κωμωδία; Και πόσο δύσκολο ο ηθοποιός να αποδώσει σωστά το γραπτό κωμικό κείμενο;

Η βασικότερη δυσκολία της κωμωδίας είναι ότι οι ήρωες σου πρέπει να γίνουν πιστευτοί από την πρώτη στιγμή και να γίνουν πιστευτές και οι περιπέτειες τους όσο απίθανες κι αν είναι. Αν η ιστορία σου δεν είναι πιστευτή δεν φτιασιδώνεται όσο και να προσπαθήσεις να την παραγεμίσεις με αστείες καταστάσεις ή ατάκες. Παλιότερα στην πρώτη ανάγνωση τα έργα και τα σενάρια τα διάβαζαν οι ίδιοι οι συγγραφείς και οι σεναριογράφοι. Κι αυτό το έκαναν για να μεταφέρουν στους ηθοποιούς το ύφος του έργου ή του σεναρίου τους. Η κωμωδία θέλει έξυπνους ηθοποιούς που να μπορούν να αποκρυπτογραφήσουν την κωμική κατάσταση και το αστείο αλλά να μας τα μεταφέρουν χωρίς να τα υπογραμμίζουν με το παίξιμο τους.

4)Μία ταινία μικρού μήκους θεωρείται από πολλούς συναδέλφους σας δυσκολότερη στη γραφή από μία ταινία μεγάλου μήκους. Εσείς τι πιστεύετε;

Η μικρού μήκους είναι σαφώς πολύ δυσκολότερη από τη μεγάλου μήκους, επειδή πρέπει να διαχειριστείς την ιδέα σου όσο πιο απλά αλλά και συγχρόνως έξυπνα γίνεται. Στη μικρού μήκους κάθε τι περιττό είναι πολύ ευδιάκριτο. Αυτό πρέπει να το θυμάσαι συνέχεια και να σε επαναφέρεις στην τάξη κάθε φορά που πας να ξεστρατίσεις. Από την άλλη μεριά οι περιορισμοί του χρόνου και των χώρων που επιβάλλει το είδος σε αναγκάζουν να στύψεις το μυαλό σου για να ξεπεράσεις τους σκοπέλους. Θα έλεγα πως η μικρού μήκους κρύβει πολλές παγίδες που πρέπει να μπορείς να τις διακρίνεις και να τις αντιμετωπίσεις με δεξιοτεχνία. 

5)Τι θα αποκομίσουν οι μαθητές με το πέρας των σεμιναρίων σας; Σε τι αποσκοπείτε;

Ανήκω στην στην κατηγορία των δασκάλων που πιστεύουν πολύ στη “μέθοδο”. Αυτό δεν σημαίνει πως απορρίπτω την “εμπειρική διδασκαλία”. Πιστεύω όμως ότι με τη μέθοδο πετυχαίνεις καλύτερα αποτελέσματα αφού κάθε βήμα έχει μελετηθεί και γίνεται με συγκεκριμένο στόχο. Στα μαθήματά μου επιδιώκω πάντα να διευρύνω τον τρόπο σκέψης των μαθητών. Φροντίζω λοιπόν το μάθημα να έχει διαδραστικό και ψυχαγωγικό χαρακτήρα. Με αυτό τον τρόπο καταφέρνω και συμμετέχουν όλοι κάθε στιγμή. Τα συγκεκριμένα σεμινάρια επειδή απευθύνονται κατά κύριο λόγο σε άτομα που θα έρθουν για πρώτη φορά σε επαφή με το αντικείμενο, θέλω όταν τελειώσουν όσοι τα παρακολούθησαν να έχουν πάρει κάποιες πρώτες οδηγίες, να έχουν μάθει έναν μπούσουλα σκέψης, που θα τους είναι χρήσιμος για την συνέχεια. Το θεωρώ πολύ σημαντικό.

Πληροφορίες για τα μαθήματα που διδάσκει θα βρείτε παρακάτω:

Σενάριο μικρού μήκους

Υποκριτική: Κωμωδία

Για το βιογραφικό του καθηγητή ακολουθήστε το σύνδεσμο

http://www.tabula.gr/Pages/fragkioglou.html