Δικός σου Λάμπρος.
Τι φοβερή ανακάλυψη ήταν αυτή! Άνοιξα το συρτάρι του κομοδίνου να δανειστώ ένα κολιέ και έπεσα πάνω σε αυτό το γράμμα. Είναι ένα χρόνο πριν αλλά δεν έχει σημασία η χρονολογία, η μαμά είχε παράνομο δεσμό! Και κατά τα άλλα το παίζει ηθική και θεούσα! Με μαλώνει συνέχεια που βγαίνω τόσο συχνά και μέχρι τόσο αργά. «Πρόσεχε μην μπλέξεις με κανένα σοβαρά από τώρα! Νέο κορίτσι είσαι ακόμα, μην σκλαβωθείς από τα μικράτα σου σαν εμένα». Λες και ζει στον μεσαίωνα! Πρέπει να παντρευτώ το πρώτο άντρα που θα κάνω σχέση για να μην μας κακολογήσουν ότι είμαι κανένα τσουλάκι. Τι υποκρίτρια! Αναρωτιέμαι αν το ξέρει ο μπαμπάς. Αλίμονο της τώρα, θα δει τι έχει να πάθει αν δεν πάει με τα νερά μου. Όσο θέλω θα βγαίνω, όπου θέλω θα πάω και όσο αργά θέλω θα γυρνάω.
Η Λίνα πάτησε πόδι και φερόταν άσχημα στην μαμά της. Ή θα την άφηνε να κάνει ότι ήθελε ή θα έδινε το γράμμα στον μπαμπά της. Ο εκβιασμός της έκανε έξαλλη την μαμά της και τσακώθηκαν άσχημα. Φουρκισμένη η Λίνα έτρεξε κουνώντας τα γράμμα στον πατέρα της την ώρα που έμπαινε σπίτι τους. Τι είναι αυτό; Ρώτησε ο Χρήστος και βάλθηκε να το διαβάζει. Άσπρισε μονομιάς και γύρισε στην Λένα νομίζω ότι ήρθε η ώρα να της μιλήσουμε Λένα. Η Λίνα άλλα αποτελέσματα περίμενε, από αλλού της ήρθε.
Ο Λάμπρος ήταν ο χαμένος έρωτας της μητέρας της στα νιάτα της. Η Λένα έμεινε έγκυος αλλά ο Λάμπρος, παιδί από πλούσια και «καλή» οικογένεια, δεν του επέτρεψαν να παντρευτεί τόσο νέος μια παρακατιανή. Τον προόριζαν για γιατρό και να ενώσει τις οικογένειες Κυριακίδη και Λιβανού, παίρνοντας για νύφη την ανιψιά του γνωστού εφοπλιστή. Προσφέρθηκε τότε ο Χρήστος που αγαπούσε πολύ την Λένα, να αναλάβει τις ευθύνες του Λάμπρου. Χρόνια μετά, μετά από αποτυχημένους γάμους και σχέσεις, ο Λάμπρος αναζήτησε την Λένα και ζήτησε επανασύνδεση. Εξού και το γράμμα. Η Λένα όμως έχει προχωρήσει στην ζωή της και ο Χρήστος της είχε σταθεί όσο κανένας και με τα χρόνια γεννήθηκε η αγάπη και η εκτίμηση για αυτόν. Ο Λάμπρος ήταν σαν άλλος ένας τρελός και παράφορος έρωτας που ποτέ σχεδόν δεν καταλήγει με καλό τέλος. Έτσι αρνήθηκε, αυτή την φορά, αυτή τον έρωτα του.
Δηλαδή εγώ είμαι κόρη του Λάμπρου; Του Λάμπρου Κυριακίδη του μεγαλοεπιχειρηματία; Με ποιο δικαίωμα μου το έκρυβαν τόσα χρόνια; Εμένα με ρώτησαν; Γιατί μου στέρησαν μια πλουσιοπάροχη ζωή που θα μπορούσα να έχω μαζί του και με κράτησαν εδώ στην μιζέρια; «Δεν θα σου το συγχωρέσω ποτέ αυτό» της πέταξε της Λένας.
Αγάπη μου σε παρακαλώ, έκανα αυτό που νόμιζα ήταν καλύτερο. Ήμουν εγωίστρια το ξέρω, αλλά ήθελα να στερήσω από τον Λάμπρο αυτό που απαρνήθηκε, που εγκατέλειψε. Δεν θεώρησα ότι έχει πια κανένα δικαίωμα πάνω μας. Ήταν πολύ ισχυρό και σκληρό το χτύπημα τότε που με έκανε να φερθώ και εγώ πολύ σκληρά. Όταν ήρθε να με βρει μετανιωμένος και χτυπημένος από την ζωή, τον λυπήθηκα και κατά κάποιο τρόπο τον συγχώρεσα αλλά δεν ήξερα πως να σου το αποκαλύψω χωρίς να σε αναστατώσω και να σε πληγώσω. Τώρα όμως το ανακάλυψες και είσαι 18 χρόνων πια. Μπορείς να κάνεις ότι θέλεις. Να πας όπου θες, και να είσαι με όποιον θες. Δεν θα σταθώ ανάμεσα σε σένα και στον βιολογικό σου πατέρα. Συγχώρα με παιδί μου, που ήμουν εγωίστρια και με τον θυμό μου και την πίκρα μου σου στέρησα τον πραγματικό σου πατέρα αλλά για μένα ο Χρήστος ήταν και θα είναι πάντα ο πατέρας σου, έτσι όπως μας αγάπησε και μας στάθηκε. Το μόνο που σου ζητώ είναι να είσαι προσεκτική με την συμπεριφορά σου να μην πληγώσεις αυτόν τον άνθρωπο που σου στάθηκε σαν πραγματικός πατέρα και ας μην ήταν. Και όσο για μένα, ελπίζω κάποια στιγμή να με καταλάβεις και να μην είσαι πια τόσο θυμωμένη μαζί μου.
Συγγραφέας: Λαμ Θι Κιμ Φουνγκ – Σπουδάστρια Tabula Rasa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου