"Ένας μικρός θεός" της Μαριαλένας Νικολοβγένη

     Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε πάνω στο βουνό, ο θεός της τόλμης και του θάρρους. Ζούσε σε ένα μεγάλο παλάτι μαζί με τους βοηθούς του. Αρμοδιότητά του ήταν να βοηθά τα παιδιά να ανακαλύπτουν τη δύναμή τους, μέσα από διάφορες δοκιμασίες.

     Ο μικρός Γιώργος περπατούσε...

τραγουδώντας  μέσα στο δάσος. Τα δέντρα τον χαιρετούσαν στο πέρασμά του ενώ τα λουλούδια του χαμογελούσαν και σκορπούσαν τα αρώματά τους σε όλη τη φύση.

     Η νεράιδα των λουλουδιών εμφανίστηκε μπροστά του. Εκείνος όταν την είδε εντυπωσιάστηκε από την ομορφιά της. Φορούσε ένα μακρύ λιλά φόρεμα με χρυσά κεντήματα. Τα μαλλιά της ήταν μακριά και καστανόξανθα. Η νεράιδα χαμογελώντας του είπε: 

«Γεια σου γλυκό μου παιδί. Με έστειλε ο θεός της τόλμης και του θάρρους να σε βρω. Είσαι ο εκλεκτός του γι αυτό ήρθα για να σου πω τι δώρο έχει για σένα.»

«Έστειλε για μένα δώρο ο θεός;», ρώτησε ο μικρός Γιώργος.

«Ναι, για σένα! Το δώρο σου όμως, πρέπει να πας να το πάρεις από εκεί που θα σου πω», του είπε.

«Θα πάω!», είπε με τόλμη ο Γιώργος.

     Η νεράιδα του έδειξε ένα μονοπάτι. Αυτό θα τον οδηγούσε σε ένα μεγάλο άνοιγμα. Εκεί βρίσκεται ένας τεράστιος αετός που προσέχει το χρυσό αυγό. Το δώρο του ήταν ένα χρυσό αυγό. Το αυγό έχει μέσα όλη τη δύναμη του θεού. Αν κατάφερνε να το πάρει θα αποκτούσε θεϊκές δυνάμεις. Ο Γιώργος, ευχαρίστησε την καλή νεράιδα κι έτρεξε προς το μονοπάτι.

     Λίγο πριν φτάσει στο τέλος του, είδε από μακριά έναν τεράστιο αετό να είναι ξαπλωμένος και να κοιμάται. Το χρυσό αυγό ήταν λίγο πιο δίπλα του. Στην αρχή τον τρόμαξε. Ήταν πολύ μεγάλος και φοβόταν πως αν τον καταλάβει θα τον φάει. Έπρεπε να σκεφτεί κάτι για να φτάσει στο αυγό χωρίς να κινδυνέψει.

     Έψαξε τριγύρω και σε ένα δέντρο βρήκε ένα κομμάτι σχοινί. Σκέφτηκε να πάει αθόρυβα και να δέσει τα πόδια του αετού ώστε αν ξυπνήσει να μη μπορέσει να πετάξει. Πήρε κι ένα ξύλο που βρήκε για να το χρησιμοποιήσει σε περίπτωση που του επιτεθεί ο αετός.

     Άρχισε να πλησιάζει τον κοιμισμένο αετό. Πέρασε από δίπλα του, στις μύτες των ποδιών του. Ο αετός ήταν ξαπλωμένος κι έτσι τα πόδια του φαίνονταν. Ακούμπησε το ξύλο δίπλα του κι άρχισε να δένει προσεκτικά τα πόδια του. Αφού τα κατάφερε πήρε μια βαθιά ανάσα. Ο Γιώργος τώρα μπορούσε να πάει να πάρει άφοβα το αυγό. Άνοιξε τη τσάντα του κι έβαλε προσεκτικά μέσα το αυγό. Πριν φύγει, παρατήρησε για λίγο τον αετό. Ήταν πολύ όμορφος και θα ήταν κρίμα να μη μπορέσει να πετάξει και πάλι. Έτσι σκέφτηκε, εφόσον είχε καταφέρει να πάρει το αυγό, να του ελευθερώσει τα πόδια και να φύγει. Την ώρα που του έλυνε τα σχοινιά ο αετός ξύπνησε και του είπε:

«Ευχαριστώ». 

     Ο Γιώργος παραξενεύτηκε για την ευγένεια του και τον ρώτησε: 

«Είσαι καλά;»

«Έχω μεγαλώσει πια νεαρέ μου. Δεν έχω δύναμη να πετάξω. Μόνο να περπατάω μπορώ. Εσύ όμως είσαι γενναίος κι έξυπνος και δε με φοβήθηκες. Το χρυσό αυγό είναι του θεού της τόλμης και του θάρρους. Εγώ είμαι ο φύλακας του. Αυτή είναι μια δοκιμασία για τα γενναία παιδιά. Όποιο παιδί καταφέρνει να ξεπερνάει τους φόβους του αποκτά θεϊκές ιδιότητες. Γίνεται ένα ημίθεος επί της γης.»

«Δηλαδή δε θα μου έκανες κακό;»

«Όχι αγαπημένο μου παιδί. Ο σκοπός που με έβαλε εδώ ο θεός είναι για να σας φοβίζω και να σας κάνω να ξεπερνάτε τους φόβους σας. Πολλές φορές μπορεί να συναντήσεις εμπόδια στη ζωή σου που μπορεί να σου φαίνονται αξεπέραστα. Να θυμάσαι πως δεν είναι τόσο επικίνδυνα και μεγάλα όσο φαίνονται. Αυτό που χρειάζεται είναι δύναμη, θάρρος, εξυπνάδα, καλοσύνη. Με όλα αυτά ο τρόπος για να τα ξεπεράσεις πάντα βρίσκεται. Εσύ είχες το θάρρος και τη δύναμη να έρθεις ως εδώ, την εξυπνάδα να προστατεύσεις πρώτα τον εαυτό σου και την καλοσύνη να με ελευθερώσεις πριν φύγεις. Όλα αυτά σε κάνουν ένα μικρό θεό.»

     Τότε εμφανίστηκε μπροστά τους ο θεός της τόλμης και του θάρρους.

«Έτσι είναι, όπως τα λέει ο καλός μου αετός», του είπε. «Το χρυσό αυγό είναι το κίνητρο. Το δώρο σου είναι το αποτέλεσμα της γενναίας πράξης σου. Άνοιξε το αυγό και πιες το φίλτρο που έχει μέσα. Με αυτό αποκτάς τις γνώσεις ενός θεού».

     Ο Γιώργος άνοιξε το αυγό και ήπιε το φίλτρο. Ένα ουράνιο τόξο σχηματίστηκε από πάνω του κι όλα τα χρώματα χάιδευαν το σώμα του. Χαιρόταν και γελούσε από το ελαφρύ γαργάλημα που ένιωθε. Είχε γίνει πλέον ένας ημίθεος. Όσο θα μεγάλωνε από ημίθεος θα γινόταν ένας θεός επί γης...

Συγγραφέας: Μαριαλένα Νικολοβγένη - φοιτήτρια Tabula Rasa