"Σε μια πλατεία" της Εύης Μαραγκουδάκη

Μια πλατεία, λίγα σύμφωνα, πολλές φωνές.

Ακαθόριστες, υστερικές, τραγικές.

Λαλιά καμία, ο πνεύμονας τέντωσε.

Τα μάτια ισοπέδωσαν την σχισμή, το τόξο λύγισε.

Πρόσωπα χαραγμένα, όψεις μονοφασικές,

θηρία υποταγμένα στην τρύπα του κενού,

στεγνή η αλήθεια

Ταυτότητες τσαλαπατημένες, χάρτες σκισμένοι.

 

 

Υπόκωφα ένστικτα και αδαείς συνειδήσεις

γέρνουν την πλάστιγγα

Η ισορροπία τσακίζεται στο βάθρο του πιστευτού.

Η βαριά πινελιά χάνεται, η τρέλα καψαλίζει το δέρμα

Το έγκαυμα δυσδιάκριτο, η μυρωδιά όμως νοτίζει τα σπάργανα.

Η επαφή σκληρή, χαράζει το βελούδο.

Ποτέ κανείς δεν ξέφυγε από πέτρα που κυλάει.

Ποτέ το τώρα δεν γέμισε με κούφιες αντιρρήσεις.

Ποτέ η ψυχή δεν σήκωσε κεφάλι.

Ποτέ η στιγμή δεν βάφτισε τα παιδιά της.

Κατακερματισμένες ζωές, το τούνελ θόλωσε,

το καντήλι στράγγιξε

Μάταια παλεύεις.

Το ασσόδυο σε δίκασε ερήμην,

η μοίρα σε έπαιξε στα χαρτιά.  

Ο άνεμος υποκλίνεται στο λήθαργο της οντότητας

Ποιος είναι τι δεν μαντεύει.

Κανείς δεν είναι εκεί, μα όλοι αχνοφέγγουν.

Με πνοές που δηλητηριάζουν το κύτταρο.

Πότε θα συλλογιστείς;

Το δευτερόλεπτο σφύριξε.

Ο κορμός βάρυνε.

Τα κυπαρίσσια κουκούλωσαν τον ουρανό.

Η σελίδα της ζωής σκίστηκε

Είσαι τελειωμένος.

Η πλατεία δεν θα σε χωνέψει.

Συγγραφέας: Εύη Μαραγκουδάκη - φοιτήτρια Tabula Rasa