"Η Κίτρινη Αντιστροφή" του Αποστόλη Παππά

     Μια φορά κι έναν καιρό, στην πολύχρωμη χώρα των αρθρόποδων που βασίλευαν οι πεταλούδες, ζούσε μία μικρή ξεπεταλούδα. Το όνομα της ήταν Κίτρινη Αντιστροφή. 

     Αυτή λοιπόν η πεταλούδα διέφερε από τις υπόλοιπες. Λόγω κάποιων παρενεργειών της φύσης είχε γεννηθεί ως μία μεγάλη πεταλούδα και όσο πέρναγε ο καιρός έχανε τις μέρες τις. Ο Αντιβασιλέας, ο Πορτοκαλί Αέρας, είχε ζητήσει από την Κίτρινη Αντιστροφή να φύγει από τη χώρα, επειδή θεωρούσε πως ήταν μια ανωμαλία της φύσης. Πίστευε πως θα έκανε κακό στις άλλες πεταλούδες, ενώ πολλές φορές είχε δηλώσει στο υπόλοιπο βασίλειο των εντόμων πως την έστειλε ο Κόκκινος Δαίμονας για να τους αφανίσει. Η ξεπεταλούδα ένιωθε η ίδια πολύ άσχημα για τον εαυτό της, ακόμη κι ας ήξερε πως δεν πρόκειται να έβλαπτε ποτέ κανέναν. 

     Η αλήθεια ειναι...
πως ήταν ένα χαρούμενο και ήσυχο πλάσμα, που το είχε καταραστεί η τύχη. Ωστόσο δεν ήθελε να φύγει από τη χώρα μόνο για ένα λόγο. Είχε βρει στο δάσος κάποτε ένα κουκούλι παρατημένο, που οι γονείς το είχαν παρατήσει. Δεν το είχε πει ποτέ οπουδήποτε, αλλά το είχε πάρει σπίτι της να το φροντίσει. Ζέστανε την χρυσαλλίδα μέσα του, στη φωλιά του λουλουδιού που κατοικούσε. Το κουκούλι όμως κάποια μέρα άνοιξε και η μικρή εν ηλικιωμένη πεταλούδα είχε βγει ελεύθερη στον έξω κόσμο. Την ονόμασε Μπλε Αναγέννηση και της είπε όλη την αλήθεια αμέσως. Τη θεωρούσε παιδί της, οπότε δεν μπορούσε να φύγει μακριά. Όμως δεν γινόταν αλλιώς, αν δεν έφευγε η Μπλε Αναγέννηση θα είχε πολλά προβλήματα και σκέφτηκε πρώτα το καμάρι της. Έτσι λοιπόν, μια μέρα έφυγε στο δάσος. 

     Τα χρόνια πέρασαν, χειμώνες φύγαν και δεν υπήρχε καμία επαφή μάνας παιδιού. Καμιά φορά η Μπλε Αναγέννηση άκουγε απ' τις κεραίες της τον τσιριχτό ήχο της Κίτρινης Αντιστροφής, αλλά ποτέ δεν φαινόταν τίποτα. Η ξεπεταλούδα αναπολούσε συνεχώς την κόρη της, αλλά τουλάχιστον είχε φροντίδα από τους νέους της φίλους. Στο δάσος είχε γνωρίσει κι άλλες ανωμαλίες της φύσης, όπως ο αντιβάτραχος, ο ξεσκαθάρης και ο Εικοσάρης όπως τον φώναζαν, ο ημισαρανταποδαρούσας. Ο χρόνος της επίσης μίκραινε συνεχώς. Ήταν κοντά στα καλύτερα χρόνια της, γεμάτη ζωή και περιπέτειες. 

     Η Μπλε Αναγέννηση αφού είχε μεγαλώσει αρκετά και δεν είχε άλλες υποχρεώσεις είχε αρχίσει το ταξίδι για την αναζήτηση της μητέρας της. Μία μέρα στο δάσος πέτυχε τον Εικοσάρη, ο οποίος είδε το Μπλε της χρώμα να λάμπει και του θύμισε τις περιγραφές της Κίτρινης Αντιστροφής. Όταν επιβεβαίωσε πως είναι εκείνη, την πήγε στο σπίτι τους. Η Κίτρινη Αντιστροφή είχε γίνει χρυσαλλίδα και βρισκόταν μέσα σ' ένα κουκούλι. Είναι δικό σου, της είπαν, οι νέοι φίλοι της μητέρας της. Η κόρη θέλησε να μείνει εκεί με τους φίλους της μητέρας της, που ένιωθε πως τους χρωστούσε πολλά. Η στιγμή είχε ρθει, το κουκούλι άνοιξε και από μέσα βγήκε μία κάμπια, ένα θαύμα της φύσης μπροστά στα μάτια τους. Η κάμπια που ίσα-ίσα μπορούσε να δει, χαμογέλασε. 

"Είμαι περήφανη για εσένα", πρόλαβε να πει, πριν κλείσει τα μάτια της. 

     Κι όμως αρκούσε... Αρκούσε για την πορεία της ζωής της κόρης της και των φίλων της, που πλέον ήταν γραφτό να γίνουν μια τεράστια παρέα.

Συγγραφέας: Αποστόλης Παππάς - φοιτητής Tabula Rasa