Ελπίδα, πίστη και χαμόγελο παρακαλώ…
Δεν
φοβάμαι τίποτα. Ψέμα! Φοβάμαι τον θάνατο, το σκοτάδι, τα
ύψη και τις αράχνες. Ε και; Σιγά το
πράγμα. Μπορώ να ζήσω μια χαρά με αυτές τις φοβίες. Απλά το βράδυ κοιμάμαι
πάντα με ένα φως ανοιχτό, δεν ανεβαίνω σε ψηλά κτήρια και δεν κάνω ποτέ camping. Πάντα όταν μπαίνω σε έναν χώρο κοιτάζω το
ταβάνι μήπως υπάρχει κάποια αράχνη γιατί
όταν τύχει και δω μια, κλαίω και ουρλιάζω. Εσείς αυτό το λέτε πρόβλημα;
Οκ,
ίσως έχω λίγο πρόβλημα. Παρόλα αυτά όμως...δεν φοβάμαι τίποτα! Δεν φοβάμαι την οικονομική κρίση, δεν φοβάμαι την ερωτική απογοήτευση, δεν φοβάμαι μήπως σπάσω το πόδι μου. Δεν με νοιάζει αν ξυπνήσω κάποια μέρα και δεν μου μιλάει κανείς, και δεν αγχώνομαι για το ότι μεγαλώνω. Δεν ήμουν πάντα έτσι βέβαια. Κάποτε αγχωνόμουν για το παραμικρό. Τώρα όμως ξέρω πως «όλα γίνονται για κάποιο λόγο». Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύω εγώ.
Πολλοί
διαφωνούν, για σκεφτείτε όμως. Όλοι μας έχουμε ζήσει όμορφες και δυσάρεστες
εμπειρίες. Μέσα από αυτές γίναμε οι
άνθρωποι που είμαστε σήμερα. Και μέσα από αυτές που θα έρθουν θα μάθουμε τον
εαυτό μας ακόμα καλύτερα. Δεν λέω ότι δεν θα πονέσουμε… Είμαι της άποψης όμως πως
αν κάτι αξίζει πραγματικά, δεν θα το χάσουμε. Πονάμε όταν χάνουμε κάτι που
ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ πως χρειαζόμαστε. Αυτά που πραγματικά αξίζουν, τα αποκτάμε και δεν τα
αφήνουμε να φύγουν. Εξαιρείται ο θάνατος, που έρχεται από μόνος του, και δεν
τον θέλει κανείς. Βέβαια, ακόμα και μετά από έναν θάνατο, ο άνθρωπος μαθαίνει.
Ζούμε σε δύσκολες
εποχές. Παντού άγχος, πίκρα, δυστυχία, θυμός, απογοήτευση… Μπορούμε να
αποτρέψουμε αυτά που θα έρθουν; Όχι. Ότι είναι να έρθει θα έρθει και εξαρτάται από εμάς πως θα
το υποδεχτούμε. Εγώ προτιμώ να υποδέχομαι το κάθε εμπόδιο που εμφανίζεται στη ζωή μου με χαμόγελο. Του λέω «έλα ρε αν
τολμάς, δεν σε φοβάμαι», και στη συνέχεια το παλεύω και περιμένω με
ανυπομονησία να δω τι καινούριο θα μάθω μέσα από αυτό.
Ψάξε
να βρεις τα θετικά σε καθετί που σου συμβαίνει.
Χωρίζεις
με την κοπελιά; Οκ, ούτε ο πρώτος είσαι ούτε ο τελευταίος. Σοβαρά τώρα, αν
άξιζε να κρατήσει αυτή η σχέση δεν θα την έχανες.
Μαλώνεις
με τους φίλους σου; Σκέψου μήπως έφταιγες εσύ και διόρθωσέ το, αν πάλι δεν
φταις και μάλωσαν μαζί σου χωρίς λόγο, βρες άλλους φίλους που θα σε εκτιμούν
περισσότερο.
Έχασες
τη δουλειά σου; Θα βρεις μια που θα σου αρέσει περισσότερο. Αν σου άρεσε έτσι
κι αλλιώς, κάνε πράγματα που σου έλειπαν και είχες στερηθεί όσο δούλευες.
Κάηκε
το φαγητό; Πέτα το στα σκουπίδια και δοκίμασε μια καινούρια συνταγή. Μπορεί να
είναι καλύτερη απ την προηγούμενη.
Τράκαρες
και πήγες να χάσεις τη ζωή σου; Από εδώ και πέρα θα φοράς ζώνη, θα οδηγείς
προσεκτικά κι έτσι μειώνονται οι πιθανότητες να πάθεις κάτι σοβαρό.
Νιώθω όμορφα ξέροντας πως μαθαίνω και
γίνομαι πιο δυνατή μέσα από αναποδιές. Πλέον όταν κάτι δεν γίνεται όπως θέλω
δεν βρίζω και δεν αγανακτώ. Ψάχνω να βρω τι κέρδισα μέσα από αυτό που έγινε και
τι θα κέρδιζα αν το πετύχαινα. Και σχεδόν πάντα συνειδητοποιώ πως δεν θα
κέρδιζα τίποτα. Μαθαίνουμε πιο πολλά όταν χάνουμε. Όταν κάνουμε λάθη.
Δεν
είναι εύκολο να βρίσκεις πάντα θετικά στα άσχημα. Αν προσπαθήσεις όμως θα
νιώσεις όμορφα. Πολύ όμορφα. Παρηγοριά. Το να ελπίζεις και να πιστεύεις πως τα
καλύτερα θα έρθουν. Ότι κι αν γίνει να χαμογελάς, η ζωή είναι μικρή. Να
χαμογελάς η ζωή είναι μικρή. Να χαμογελάς Ελευθερία, η ζωή είναι μικρή…
Συγγραφέας: Ελευθερία Χανιώτη - φοιτήτρια Tabula Rasa
:)
ΑπάντησηΔιαγραφή