"Ρουά Ματ" του Χρήστου Αραμπατζή

     Κανείς μέσα από το κοινό που παρακολουθούσε το τουρνουά δεν τολμούσε να ψελλίσει ούτε ψίθυρο στο διπλανό του. Ούτε ένας, παρά την κατάμεστη αίθουσα. Ο αγώνας σκάκι που διεξαγόταν στη Σκακιστική Λέσχη του Λονδίνου για τον φετινό τιτλούχο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή, είχε από ώρα πάρει μια παράξενη, διεγερτική σχεδόν γι’ αυτούς που παρακολουθούσαν τον αγώνα, τροπή. Ο Τόμας Μάζαρικ, σκακιστής από την Τσεχοσλοβακία και τιτλούχος του Διεθνούς Μετρ για πάνω από οκτώ συναπτές χρονιές, φαινόταν να βρίσκεται σε μια από τις δυσκολότερες αλλά και ντροπιαστικότερες ίσως στιγμές της καριέρας του. Κύκλοι ιδρώτα είχαν σχηματιστεί στις μασχάλες του σακακιού του ενώ...
για τους ακόμη πιο σχολαστικούς θεατές, φαινόταν στο πρόσωπο του ότι ήταν εντελώς αποκαρδιωμένος. Τα μαύρα πιόνια που υποστήριζε, είχαν σχεδόν αδειάσει απ’ τη σκακιέρα, δημιουργώντας κατά κάποιον τρόπο μια πένθιμη εικόνα ανάμεσα σ’ αυτόν και τον αντίπαλο του, με τα αντίστοιχα λευκά να θυμίζουν κεριά αναμμένα και τους θεατές μοιρολογίστρες που τους λυπόνταν. Η παρτίδα ωστόσο συνεχιζόταν.

     Κίνησε το πιόνι του Βασιλιά σε ένα άσπρο τετράγωνο και αμέσως μετά μάζεψε απότομα το χέρι του, λες κι η επιλογή που είχε κάνει να επρόκειτο για τρομερό λάθος. Ο αντίπαλος του δε βιάστηκε να του το ανταποδώσει. Κάρφωσε τα μάτια του στον Τόμας μ’ ένα περιπαιχτικό βλέμμα κι εκείνος ασυναίσθητα, αναγκάστηκε να επικεντρωθεί και πάλι μπροστά στο παιχνίδι. Ήδη το χρονόμετρο της ήττας του, είχε ξεκινήσει ν’ αριθμεί ανάποδα. Το γνώριζε, όπως το γνώριζε κι ο συμπαίκτης του, όπως αργά η γρήγορα θα συνειδητοποιούσε και το πλήθος γύρω του. Απόψε, τα δεδομένα της αξιολόγησης του θα άλλαζαν δραματικά. Κινδύνευε όχι μόνο να χάσει τον τίτλο και τη φήμη που είχε αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια, αλλά κυρίως ανησυχούσε ότι μετά το αποψινό φιάσκο θα έλιωνε κι η πίστη που είχε στον ίδιο του τον εαυτό. Κι αυτό θα ήταν η μεγαλύτερη απώλεια που θα μπορούσε να υποστεί ποτέ ένας παίκτης του σκάκι. Η κίνηση τελικά του αντιπάλου του έγινε.

     Το πιόνι που αναπαριστούσε έναν κυλινδρικό, κακόγουστο, άσπρο πύργο, γλίστρησε στη σκακιέρα και αφέθηκε σε απόσταση δύο τετραγώνων από το μαύρο Βασιλιά. Αντίθετα όμως από τον Τόμας, εκείνος απομάκρυνε το χέρι του αργά, μειλίχια, υπεροπτικά. Ένα αιχμηρό χαμόγελο, αγρίεψε για πολλοστή φορά το γεμάτο φακίδες πρόσωπο του, κοιτάζοντας και πάλι την αντίδραση του συμπαίκτη του. Ο Πύργος του, απειλούσε το Βασιλιά του Τόμας. Ο ίδιος απειλούσε τον Τόμας. Ο Γιούρι Φλορόφσκι απειλούσε τον Τόμας. 

     Αν και δεν ήταν η πρώτη φορά που στρίμωχνε άγρια παίκτη στο σκάκι, ο Γιούρι βίωνε πολύ διαφορετικά τη σημερινή επερχόμενη επιτυχία. Το τουρνουά, δε θα του χάριζε μόνο τον τίτλο του Διεθνούς Μετρ, ούτε θα του εξασφάλιζε απλά χρήμα και δόξα στη Ρωσία απ’ όπου και καταγόταν. Με τη νίκη του αυτή, ο Γιούρι θα ξεκινούσε την καταγραφή του ονόματος του ανάμεσα στα εξυπνότερα μυαλά που κατοίκησαν ποτέ πάνω στη γη. Αυτό το έπαθλο είχε επιλέξει να γίνει η αφετηρία του. Ο Γιούρι σε δύο μήνες θα έκλεινε τα έξι του χρόνια.

     Η σειρά ήταν και πάλι του Τόμας. Απομάκρυνε χωρίς σκέψη το Βασιλιά του κι ο Γιούρι τον κυνήγησε καταπόδας, αυτή τη φορά μ’ έναν άσπρο Ίππο. Έπειτα ο Βασιλιάς πραγ- ματοποίησε κι άλλη, αναγκαστική κίνηση οπισθοχώρησης, με το Πύργο και το Άλογο του Γιούρι να τον στοχεύουν ενώ κι ένας άσπρος Αξιωματικός έμπαινε στο κυνήγι. Ο αγώνας είχε εξελιχθεί σε παγανιά. Τρία άσπρα πιόνια εναντίον ενός μαύρου. Σύντομα ο Βασιλιάς του Τόμας τερμάτισε το τρεχαλητό του στην άκρη της σκακιέρας. Δεν υπήρχε πουθενά τρόπος διαφυγής. Ο στρατός του Γιούρι τον είχε περικυκλώσει. Τώρα το μόνο ερώτημα του Τόμας αλλά και του κόσμου που παρακολουθούσε γεμάτος έξαψη το ματς, ήταν με ποιο πιόνι ο Γιούρι θα έδινε τη χαριστική βολή. Ένα μικρό άσπρο στρατιωτάκι πήρε την εντολή της εκτέλεσης. Ένα μικρό, συμβολικό πιόνι εναντίον του Βασιλιά. 

     Ρουά Ματ. Το παιχνίδι είχε τελειώσει...

Συγγραφέας: Χρήστος Αραμπατζής - φοιτητής Tabula Rasa