"Το κόκκινο γαρύφαλλο" της Ελίνας Λαγουδάκη

31-1-2013

     Η Αλίκη έγινε επιτέλους 17 και μπορούσε να ανοίξει το βράδυ το μόνο κουτί που είχε από την μητέρα της. Η μητέρα της Αλίκης, Ζωή είχε πεθάνει 6 χρόνια πριν και λίγες μέρες πριν φύγει της είχε μιλήσει γι’ αυτό το κουτί.

     Εκείνη τη μέρα η Αλίκη ένιωθε μια μικρή ταραχή...
Φόβος, αγωνία, πόνος γέμιζαν τα μάτια της με δάκρυα. Δεν θυμόταν καλά την μητέρα της. Η εικόνα της ήταν θολή μέσα στο μυαλό της. Σαν όνειρο μόνο, έβλεπε το χαμόγελο της.

 
     Ο πατέρας της, της υπενθύμισε το κουτί και της είπε ότι αυτός πάντα θα είναι εκεί για να του μιλήσει. Η μικρή του νεράιδα, όπως την φώναζε, είχε πια μεγαλώσει και σε λίγο θα άνοιγε τα δικά της φτερά. Τα συναισθήματα πάλευαν μέσα του. Από την μία ένιωθε χαρά και υπερηφάνεια για αυτό το πλάσμα που υπήρχε στην ζωή του και από την άλλη πονούσε που η μητέρα της δεν ήταν εκεί, μαζί τους, να μοιραστούν τις χαρές, τις λύπες, την καθημερινότητα.

     Η Αλίκη ένιωσε επιτέλους έτοιμη για να ανοίξει αυτό το περίεργο κουτί. Μέσα του βρήκε ένα αποξηραμένο γαρύφαλλο και ένα γράμμα. Πήρε το λουλούδι στα χέρια της και άρχισε να κλαίει. Χωρίς να το καταλάβει το μυαλό της γύρισε στο χτες και είδε τον εαυτό της παιδί μαζί με την μητέρα της. Ήταν μαζί σε ένα χωράφι γεμάτο λουλούδια. Το μάτι της όμως έπεσε σε ένα κατακόκκινο γαρύφαλλο. Το έκοψε το έδωσε στην μαμά της και εκείνη της είπε: «Είναι το ωραιότερο δώρο που μου έχουν κάνει».

     Η Αλίκη άρχισε να κλαίει. Δε μπορούσε να θυμηθεί καμία στιγμή με την μητέρα της. Τώρα όμως, όλα σαν ταινία περνούσαν μπροστά από τα μάτια της. Δε μπορούσε να ανοίξει το γράμμα. Ένιωθε αδύναμη. Έβαλε το λουλούδι στο ημερολόγιο της και έπεσε για ύπνο.

Το γράμμα έγραφε τα εξής:
     «Λουλουδάκι μου χρόνια σου πολλά. Δεν είμαι εκεί για να σε πάρω μια μεγάλη αγκαλιά και να σου δώσω ένα γλυκό φιλί. Ελπίζω το δώρο μου να σου άρεσε. Μην βασανίζεις το μυαλουδάκι σου αγάπη μου. Είναι το ίδιο λουλούδι με αυτό που μου είχες δώσει τότε. Μην χάσεις ποτέ την λάμψη που έχουν τα μάτια σου. Να προσέχεις τον μπαμπά σου. Χρόνια πολλά....!»

     Η πόρτα του δωματίου της άνοιξε και δειλά ο πατέρας της μπήκε μέσα. Κάθισε πλάι της, τη χάιδεψε απαλά στα μαλλιά και άφησε τα δάκρυα του ελεύθερα να ενωθούν με τα όνειρα της κόρης του…

Συγγραφέας: Ελίνα Λαγουδάκη - φοιτήτρια Tabula Rasa