"Απόγνωση" της Ελίνας Λαγουδάκη

     Ξέρεις τι είναι να αφήνεις την ζωή σου για να ζήσεις; Ξέρεις; Λες να ήθελα να πεθάνω; Μόλις είχα αποφασίσει να κάνω κι άλλο παιδί και εσύ μου καταστρέφεις την ζωή. Και να έμενα τι θα έκανα; Θα πέθαιναν μαζί μου... Θα τους τραβούσα και αυτούς στον λάκκο με τα φίδια. Και εσύ δεν μου έδωσες ούτε μια ελπίδα πως κάποιος θα μου πετούσε ένα σκοινί να σωθώ. Δυο χρόνια μου είπες μόνο, το θυμάσαι;...

«Έχετε μόνο δυο χρόνια».

Και φοβάμαι πως θα ζήσω για πολύ καιρό ακόμα... Μόνη μου... Χωρίς τον άντρα που τόσο αγάπησα... Πόσο μου λείπει το χάδι του....

     Χωρίς το παιδί μου.. το καταλαβαίνεις; Χωρίς τον λόγω ύπαρξης μου. Και να γυρίσω τώρα να τους πω τι ρε; Ότι έζησα; Ότι τελικά δεν θα πεθάνω; Και αν όταν γυρίσω πεθάνω τότε τι; Και αν εμφανιστεί ξανά; Τι θα γίνει τότε, για πες μου... θα φύγω ξανά; Αυτό θα γίνει;

Δεν γίνεται να διαλύεται έτσι η ζωή μου. Από ένα δικό σου λάθος να διαλυθώ; Να τα διαλύσω όλα; Ξέρεις πως αν πάω τώρα σπίτι μου το παιδί μου δεν θα με γνωρίσει; Εσύ τι θα έκανες στην θέση μου; Θα γύριζες;

     Αλλά τι να πεις και εσύ… Μόνο συμβουλές ξέρεις να δίνεις. Και εσύ και όλοι σας... Αλλά εσείς τι θα λέγατε στους ανθρώπους σας; Ότι θα πεθάνετε και θα τους αναγκάσετε να περάσουν όλα αυτά μαζί σας; Αυτό θα κάνατε; Εγώ δεν μπορούσα να το κάνω αυτό. Δεν θα άντεχα να βλέπω όσους αγαπώ να λιώνουν μαζί μου... Εγώ πήρα την ζωή στα χέρια μου... έφυγα και δεν κοίταξα πίσω μου... έμεινα μόνη μου και πηγαινοερχόμουν στα νοσοκομεία. Χημειοθεραπείες.. εγχειρήσεις...  όλα μόνη μου... Και όλα αυτά επειδή εσείς πήρατε τις αποφάσεις... Ναι ξέρω, δεν μου είπε κανείς να αφήσω την ζωή μου και την οικογένεια μου... Αλλά τρελαινόμουν στην ιδέα να μην μπορώ να αγκαλιάσω το παιδί μου, να μην μπορώ να το φροντίσω αλλά να είμαι ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι συνέχεια. Ε όχι. Δεν το δέχτηκα και δεν θα το δεχτώ ποτέ αυτό.

     Όχι ότι προτιμώ την μοναξιά, αλλά τώρα ξέρω πως απλά τους λείπω. Δεν τους κουράζω όμως... Και δεν ζητάνε να πεθάνω για να ξεκουραστώ ή να ξεκουραστούν... Για αυτό γίνανε όλα... μόνο για αυτό...

    Φύγε τώρα... αυτά είχα να πω... Άφησε με και εσύ μόνη μου... Εσένα σε διώχνω... Από σένα θέλω να γλιτώσω... Αντίο... Και ελπίζω να μην σε ξαναδώ ποτέ... Να μην σε ξανά χρειαστώ ποτέ...

Συγγραφέας: Ελίνα Λαγουδάκη - φοιτήτρια Tabula Rasa